AYŞE'YE dedim ki "Bugünden tezi yok, ikimiz de gazeteciliği bırakıyoruz. Sen sahneye çıkıyorsun, ben menecerliğe dönüyorum.."
Dostlar, kız bir yakıştı, bir yakıştı sahneye, bu kadar olur..
Gerçi "Arkamda böyle orkestra olursa ben de söylerim" de, dedim ya.. Söylemek ayrı.. Kız sahne için doğmuş sanki.. Yani aslı da öyle ya.. Babası Neco, anası Oya olan, bana mı çekecekti yani..
İstanbul Gelişim, pazar gecesi, Kanyon'a giriş yapan beş binden fazla konuğa iki saat süren harika bir konser verdi..
1920'lerden başlayıp günümüze kadar gelen bir şarkılar zinciri sundular ki, bu kadar olur..
Kanyon sadece müzik ziyafeti çekmekle kalmadı. Konuklarına sıcak şarap, salep ve hemen orada kebap olan kestaneler ikram ettiler..
Garo, Uğur, Atilla, Volkan, Neco, Meltem, Mert ve o müthiş yaylılar ve nefesliler takviyesi ile Gelişim emsalsizdi.. Öyle harikaydılar ki, perkusyoncu Onur'un profesyonelliğe hiç yakışmayan çirkin hareketlerle konseri terk edip gitmesini de seyirciye hissettirmediler. Genç Mert hemen onun yerini fazlasıyla dolduruverdi.
Onur benim Tele Pazar orkestrasının en sevdiğim elemanı, Gelişim'in en genç üyesiydi. Sanırım, geldiği yeri hazmedememiş. Büyüklerine ve seyircisine saygısızlık, insana da, sanatçıya da yakışmaz Onur..
Ağbilerinden özür dile. Umarım affederler..