Karadenizli küçük bir kereste tacirinin iki oğlu vardı. Kazancı ancak birini okutmaya yetti, onu Ankara'ya bizim Mülkiye'ye yolladı. İkincisini yanında tuttu, o minik aile işini devam ettirsin diye..
Üniversiteye gidemeyen işi büyüttü, öyle büyüttü ki, ülkenin önde gelen zenginlerinden oldu. Mülkiye'ye giden de ünlendi. Gazeteci olarak.
Gazeteci, Milliyet Köşe yazarı, sevgili dostum Melih Aşık..
Zengin, sonra da Fenerbahçe'nin başına geçen de Metin Aşık..
Metin Aşık'ı geçen hafta kaybettik. Size bir şeyler yazmayı düşünürken Melih'in yazısını okudum.. Nasıl güzel, nasıl duygusal..
"Herkes okusun" bu güzelliği, bu duygusallığı diye, köşeme almaya karar verdim.
Başın sağolsun Melih Kardeşim.. Söz sende..

*** Ölüm olağan bir son... Böyle olmasa hayatın da anlamı olmazdı. Cesaretle, metanetle, sabırla karşılamalıyız o yüzden.
Birlikte yaşanan çocukluk yılları, acı tatlı hatıralar, ortak sevgiler, ortak hüzünler, Ölüm haberiyle birlikte zihnimize yığılıyor.
Sevgili kardeşimle kimi zaman uzak, kimi zaman yakın 70 küsur yılı paylaştık. Onun zor günlerin üstesinden nasıl geldiğine, zor şartların içinden nasıl yükselip başarılar kazandığına tanıklık ettim. Günün birinde Fenerbahçe Başkanı bile oldu. 40 yaşında kulübün en genç başkanı olarak ülkenin zor görevlerinden birini üstlendi; orada da iyi bir isim bıraktı.
İnsanlara sevecen yaklaşır, kendini anında sevdirirdi. Pratik zekâsı ve çabuk karar verme yeteneği dikkati çekerdi.
Ani bir kalp krizi sonucu, erken denebilecek bir çağda, 72 yaşında aramızdan ayrıldı.
Çocukluğumuzda Çamlıca'nın kırlarında birlikte koşar oynarken yaşamın ucunda ölümün insanları beklediğini elbet hiç düşünmezdik.
Şimdi onu da düşünmenin vakti artık.
Acı çekmeden aramızdan ayrıldığı için şanslı olduğunu düşünüyorum yine de... Yakın gelecekte, yaşamadığımız için üzüleceğimiz günler de pek görünmüyor. Ne diyor bir filozof:
"Ölüm iyiliklerden değil kötülüklerden uzaklaştırır."
"Ölümden sonra kötü bir şey olmadığından ölüm de kötü bir şey değildir."