Unutulmaz bir gece yaşadım, Süreyya'da geçen hafta sonu.. Aradan günler geçti, ama heyecanım hala geçmedi. Bu satırları yazarken, hala coşku doluyum.. Öylesi..
Ahmet Adnan Saygun'un ilk gençlik günlerimden beri sevdiğim Yunus Emre Oratoryosu'nu İstanbul Devlet Opera ve Balesi, bir sahne gösterisi olarak sundu, tarihte ilk defa..
Bir dünya prömiyeri izledik.. Mest olarak..
En başta Saygun'un müziği tabii.. Ve seslendirenler..
Serdar Yalçın şefliğinde İDOB Orkestrası.. Muhteşem..
Koro.. Aydın Karlıbel şefliğinde İstanbul Operası koristleri.. Olağanüstü.
Solistler.. Soprano Özgecan Gençer.. Mezzo Soprano Deniz Likos.. Tenor Hüseyin Likos.. Bas Gökhan Urban.. Harika hepsi..
Bu ülkede hemen herkesin ezber bildiği "Bana seni gerek seni"yi tüm sanatçılar seslendirirken finalde, salondaki heyecanı içlerinde yaşayarak izledim..
"Aşkın aldı benden beni
Bana seni gerek seni
Ben yanarım dünü günü
Bana seni gerek seni."
..ve o geceyi bir dünya prömiyeri, yani "Dünyada ilk" yapan şey!. Harika fikir.. Harika düşünce.. Oratoryo'yu bir perdelik Baleyle buluşturmak..
Uğur Seyrek ve Işık Noyan "İnsan" diye bir metin yazmışlar, tek perdelik balelerine.. İnsan, Yunus'un, tasavvufun insanı..
Dünya çapında koreografımız Uğur Seyrek yazmış yönetmiş dansları..
Nasıl Yunus'a paralel bir metin ve nasıl duygusal bir "İnsan" anlatımıdır..
Kordo bale, hele o mezarlıkta uyanan ruhların büyüleyici dansıyla çarptı daha açılışta bizi..
..Ve özlediğim, özlediğimiz İlke Kodal (Kadın), solist.. Erhan Güzel (Erkek), Melike Koper (Gözyaşı), Berfu Elmas (Arayış)..
Gözyaşları içindeydim eve dönerken arabamda.. Daha Cumhuriyeti kurmadan Ankara Konservatuarının temellerini atan Mustafa Kemalimi hatırladım..
Bu Adnan Saygun'u, bu operayı, bu baleyi henüz kurulmayan Cumhuriyetimin temellerine yerleştiren Mustafa Kemalimi..
Teşekkürler Büyük Atam..
..Ve de teşekkürler, sevgili dostum Suat Arıkan'ın yönettiği İstanbul Opera ve Balesi..
Ne mutlu bana, bir "Tarih" daha yaşadım..
Teşekkürler bu "Tarih"te emeği olan herkese..