Bir muhteşem olayı da salı akşamı yaşadık.. Sürpriz.. Hem de nasıl sürpriz..
Cemal Reşit Rey Salonu (CRR), bana "Küllerinden doğuyor" dedirten bir hamle yaptı.
2015 yılında çok genç yaşta kaybettiğimiz Arda Aydoğan, CRR'yi bir salon olmanın ötesine geçirmek için kolları sıvamış işe bir Senfoni Orkestrası kurarak başlamıştı. CRR Balesi, CRR Operası da olacaktı. CRR, opera, bale, müzikal temsilleri verecekti..
Ne yazık ki, zamanın Belediye Yönetimi devamına izin vermedi. Arda görevden alındı, başladığı iş de yarım kaldı.
Rengim Gökmen şefim geçen hafta beni arayıp "CRR Senfoni ile bir konserimiz var, çok seveceksin" dediğinde, sevinçle fırladım yerimden.
CRR Senfoni, hem de Rengim Şefimle dönüyorsa, bu "Muhteşem İşler olacak" demekti, benim için..
Oldu da..
"Amerika'dan Rusyaya" idi, konserin başlığı.. "Klasikte Caz, Cazda Klasik" de alt başlığı..
Klasik Müzikte yaptığı "Modernleşme" ataklarıyla Stalin'i öfkeden deliye döndüren, "Bu adam müzik değil, gürültü yazıyor" dedirten, devrime ihanetle suçlanan Şostakoviç'in hele iki numaralısına bayıldığım Caz Süitleri, konserin Rusya kısmıydı.
Melodisi hemen herkesin kulağında olan 2 numara, benim için tüm Viyana Valslerinin önünde gelir. Bu konserin Rusya kısmıydı.
Amerika kısmında ise Gershwin vardı, Rhapsody in Blue ile.. ve de Bernstein.. Tabii West Side Story!.
Batı Yakasının Hikayesi, müzikal ve film olarak dünyayı dolaştı. Pek çok şarkısı ezber bilinir. Muhteşem besteleri yanında, New York Filarmoni'nin de şefi olan Bernstein, zamanının öteki dev senfonisi Berlin'in efsane şefi Herbert von Karajan ile mukayese edilir, okyanuslar arası bir rekabet havası yaratırdı, medya.
Bir anekdotları ünlüdür.
Bernstein "Tanrı bana göründü ve 'Dünyanın en büyük şefi sensin' dedi" demişti, gazetecilere.. Hemen Karajan'a yetiştirdiler. Avusturyalı şef gürledi..
"Ben kimseye öyle bir şey söylemedim." CRR Senfoni, Rengim Şefimle ve Şostakoviç'le salonu hem de nasıl bir duygu seline kaptırdıktan sonra, Burçin Büke'yi de aldılar ortaya..
Amerika Şostakoviç'e karşı iki dev sürdü meydana yani..
Mavi Rapsodi, Burçin'i, kendisini bekleyen harika klasik piyanistliğinden, caza kaydıran şaheserdir. Büyüledi bu genç sanatçıyı.. İyi de etti.. Klasik piyanistimiz çok.. Ama gençleri yakalamanın, onları klasik müziğe yaklaştırmanın yolu işte bu Klasikten Caza, Cazdan Klasiğe geçişlerle kolaylaşıyor..
Finalde salonu görecektiniz.. Bizde senfoni orkestraları genelde, hatır alkışlarıyla bis yapar. O da yaparsa.. Bu defa salon çınl-ı yor, kimse gitmiyordu.
Rengim Şefim iki bis parçası çaldırdı. İzleyicinin hala gitmediğini görünce, Birinci Kemancıyı elinden tuttu, kaldırdı. İkisinin arkasından tüm orkestra kulise yürüdü de konser bitebildi.. Salonda bitti de, kafamda sürdü.. Uykuya dalana dek.
CRR Genel Sanat Yönetmeni Aslan Özdemir'i "Unutulan" CRR Senfoni'yi geri getirdiği için kutlarım.
Bu harika geri dönüşü, yan yana izledik. Gördüklerimi gördü. Yaşadıklarımı yaşadı. Dilerim Rengim Şefimle iş birliğini sürdürür ve CRR, Arda Aydoğan'ın temelini attığı o Kültür Ocağı'nın mekanı olur..