"Şöyle rahat, keyifli bir günde yazayım" dedim.. Deyince de, geciktikçe gecikti..
Harika bir konseri anlatacaktım. İş Bankası'na da bir kere daha teşekkür edecektim, Kültür ve Sanat'a bu kadar değer verdikleri, bu kadar imkan yarattıkları için..
Ben bu köşeye başladığım yıllarda, seksenlerin sonu, doksanların başı falan, Yapı Kredi Bankası'ydı en önde giden. Zamanın Genel Müdürü Burhan Karaçam ve Bankanın Kültür Sanat'tan sorumlu yardımcısı Ömer Kayalıoğlu, öylesine olaylar yaratıyorlardı ki, eski okurlar hatırlar.. İki günde bir nerdeyse "Bankamla gurur duyuyorum" diye yazıyordum. Yapı Kredi'dir ya benim bankam, ezelden beri..
Yapı Kredi, şimdilerde ağırlığı yayınlara ve sergilere kaydırırken, İş Sanat, sahne sanatlarında boşalan yeri aldı.. Hem de nasıl aldı?.
AKM'yi kapalı tutan Devlet'le, salonları olan yerel yönetimlerle yarışacak kadar, güzel, seçkin, özel programlar yaparak..
Halit Ergenç konseri, bana sorarsanız, Yılın Olaylarından biriydi. Hatta popülarite açısından bakarsanız, birincisi..
Çünkü, Halit Ergenç'in, Muhteşem Süleyman rolüyle doğan müthiş popülerliği yanında, konser müzikalite açısından da, olağanüstüydü. Çünkü İş Sanat, hiçbir masraftan kaçınmamış, bu konserin bir Senfoni Orkestrası eşliğinde verilmesini sağlamıştı.
Sinema Senfoni Orkestrası.. Bu orkestrayı ilk defa duydum, ilk defa dinledim. Ayıbı bana.. Devlet Opera ve Balesi Orkestrası Şeflerinden Sevgili Dostum Serdar Yalçın yönetiyordu. Konserden sonra kutlamak için yanına gittiğimde bir gençle tanıştırdı beni.. "İşte bu senfoniyi kuran arkadaş" diye..
Kucakladım, kutladım, yanaklarından öptüm..
"Bana bu orkestrayı bir maille anlat" dedim..
O mail geldi.. Genç adam Hakan Ateş.. O da, okullu müzisyen. Opera Bale Orkestrası'nın kornocusu.. Ama dahası var. Dahası, daha da güzel.. Üflemeli saz yeteneği, onda genetik. Babadan geliyor.. Babası da Yalçın Ateş'miş.. Yıllar yıllar öncesinin ünlü saksafoncusu Yalçın Ateş'in oğluymuş meğer, Hakan.. Yalçın'la ne yakın dostlardık o yıllarda.. Kaç orkestrada çaldı, bilmem. Ama sırf Yalçın için kaç konsere, gece kulübüne gittiğimi bilirim..
Sonra en büyük mesafe, zaman girdi aramıza..
Hakan Ateş ve Sinema Senfoni Orkestrası'nın öyküsü ayrı yazı konusu olacak kadar ilginç. Onu da yazarım bir gün, ayrıca..
Konser, Orkestrayı tanıtan eserlerle başladı. Önce Beethoven'in Beşinci Senfonisi'nden bir bölüm. Sonra Hababam Sınıfı'nın artık ezber bilinen müziği..
Sonra da Halit Ergenç, göründü sahnenin kenarında.. Biletleri karaborsaya düşen salonda kızılca kıyamet tabii..
Pek çokları bilmez bile, Ergenç'in asıl eğitimi müziktir. Mimar Sinan Üniversitesi'ne bağlı Opera, Tiyatro, Müzikal Oyunculuğu bölümünden mezundur.
"15 yıldır ilk defa şarkı söylemek için sahneye çıkıyorum" derken, Muhteşem Süleyman, heyecandan nasıl titriyordu, görmeliydiniz..
Söylenmesi çok zor, telaffuzu bile zor bir şarkıyla başladı üstelik.. "Beni kategorize etme.." Bülent Ortaçgil şarkısı..
Sonra neler söyledi, neler.. Sessiz Gemi.. Kadınım.. Resimdeki Gözyaşları.. Nature Boy.. My Way.. Show must go on..
Haydi İçelim'i söylediği bütün salon ayaktaydı, bütün salon eşlik ediyordu.. Hatta orkestra elemanları eşlik ediyorlardı, bir yandan çalarken..
.. Ve "Bis"e geldi, Halit, benim en sevdiğim Sezen şarkısıyla..
"Ağlamak güzeldir /Süzülürken yaşlar gözünden/ Sakın utanma.."
Kıyamet bir daha kopunca, Halit, Haydi İçelim'i tekrar etti, salonu bir daha yıkarak..
Halit, öyle anlaşılıyor ki, bu yıl başta Açık Hava, sahnelerde çok yer alacak..
Pop söylüyor.. Müzikallerden söylüyor.. Opera söylüyor.. Şarkı, türkü söylüyor..
Arkasında böylesi bir orkestra varken hele, Açık Hava'yı en az on gece doldurur. İki saatlik bir repertuar yaptı mı, her türlü müziği içeren, biter bu iş..
Ondan sonrasını Ferhat dostum düşünsün..
