Çelik Gülersoy'un bu ülke tarih, kültür ve sanatına kazandırdığı eserler, ölümünden sonra adeta intikam alırcasına birer birer yok edildi. En son içinde yabancı devlet başkanlarının, kralların, başbakanların ağırlandığı Sultanahmet'teki Yeşil Ev birilerine devredildi. Onlar da Çelik Gülersoy'un bin bir özenle arayıp bularak evi döşediği tüm eşyaları haraç mezat, üç otuz paraya sattılar. Bir galeride teker teker arttırmayla satılsalar, milyon ederlerdi.
Ecdadımızın mezar taşlarını tartışırken, Ecdadın yaşamını günümüze getiren o muhteşem eseri her nedense bitirdiler.
Bu köşede yazdım. Kadir Ağbi'den çıt çıkmadı ama, Kanada'dan ses geldi. Köşemizin devamlı okuru ve yazarı Gönül Oran Montreal'den bir mail attı..
"İçim yandı, Hıncal Bey! 1990 yazı Türkiye tatilimizde orada 2 hafta kalmıştık. Ne güzel servisi vardı, hele dışarının gürültüsünü hiç hissettirmeyen o güzelim bahçesinde çay, kahve içmek ne zevkliydi! Yazık bütün güzellikler kayboluyor!"
İstanbul'un hem muhafazakar, hem de mimar bir Belediye Başkanı varken, eski İstanbul yaşamını günümüze getirip, yurttan ve dünyadan konuklara sunan bir muhteşem Osmanlı Evi'ni yok etmenin anlamını ve faydasını biri benim kaz kafama soksun ne olur!..
Yoksa kahrımdan öleceğim..