Yıl 1954, aylardan Şubat. Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Celal Bayar muhteşem karşılanmıştı Amerika'da... En büyük şehirlerin ana caddelerinden 21 lüks otodan oluşan konvoy eşliğinde geçiyordu. Kaldırımlardaki Amerikalılar bağırıyordu:
"Kahraman Türklerin başkanına selam!.."
Kahramanlığımızı yeni biten Kore Savaşı'ndan biliyorlardı. Kore Savaşı denilince ayağa kalkarak şehitlerimize selam durmak ve ardından Fatiha okumak gerekir.
Savaşa katılan ve olağanüstü kahramanlık gösteren Türk Kore Tugayı'nın toplam kaybı şöyledir: 721 şehit, 2111 yaralı, 175 kayıp, 234 esir, 298 akibeti belirsiz.
Kore'deki savaşa Türkiye neden katıldı?.
2. Dünya Savaşı'ndan sonra Türkiye, Sovyetler Birliği'nin tehdidi altında kaldı. Sovyet Lideri Stalin, Kars, Ardahan dahil Doğu Anadolu'da geniş toprak, Boğazlar'da üs ve ortak savunma anlaşması istiyordu. Türkiye'yi Bulgaristan benzeri uydu yapacak anlaşma istekleri yanında, Sovyet istilası her an bekleniyordu. Türkiye yol ayırımındaydı. Batıya katılmak veya Sovyet uydusu olmak. Sovyet tehdidine karşı tek çare NATO'ya katılmaktı ama Türkiye'yi almakta nazlanıyorlardı. Öte yanda Stalin doğu sınırımıza asker yığmaktaydı. NATO'ya girebilmek için Amerika'ya yanaşıldı.
1950'de ABD-Kuzey Kore ve Kızıl Çin arasında başlayan Kore Savaşı'na bir tugay gönderildi. Sol kesim, "Türk gencinin kanı Amerika'ya satılıyor" diye savaşa girişimizi eleştirdi. Ancak, o dönemdeki Sovyet tehdidini yaşayanlar için NATO kurtuluştu. 18 Şubat 1952'de, Türkiye NATO üyesi oldu.
Evet, Cumhurbaşkanı Celal Bayar, Amerikan halkını 1954'te selamlarken Obama'nın doğumuna 7 yıl vardı. Amerika'ya gittiğinde partisi Demokrat Parti, 1954 Seçimlerini yeni kazanmıştı. 488 milletvekili çıkarmışlardı. Peh, peh... Zevkten de sekiz olmuşlardı.
Amerikalıların Celal Bayar'a itibarı başka ülke liderlerini kıskandırırdı. Cumhurbaşkanı'nın eşi Reşide hanımefendinin ünlü Waldorf Astoria otelinde namaz kılarken çekilmiş fotoğrafı da hep gözümün önündedir.
Derken geldik 1967 yılına... Bir cumhurbaşkanımızı daha Amerika'ya uğurladık. Cevdet Sunay heybetli bir adamdı ve Genelkurmay Başkanlığı'ndan emekliydi. Vallahi, Sunay da krallar gibi karşılandı Amerika'da... Hatta öyle sevildi ki, Hollywood'da kendisini "Şerif" ilan ederek yıldız taktılar.