Ne güzel de andık Ata'mızı... 52 Dodge'larla, 56 Chevy'lerle, zıp zıp Döşova'larla, sevimli Tosbağa'larla dizi dizi dizildik Boğaz Köprüsü'ne... 10 Kasım sabahı saatler 9'u 5 geçe köprünün tam ortasındaydık... Krom tamponların ışıltısı, Boğaz'ın gerdanlığına öyle yakıştı ki...
Ebüve kornalara, çat çat'lara asıldık.
52 Opel'imin kaputunun üzerinde Atatürk'ün posteri, elimizde bayraklarla... Heyecanımız, özlemimize karışırken, köprü Atatürk'ün adını nasıl da hak etti...
Biliyorduk ki; Atatürk bir mekanik meraklısı, teknoloji aşığıydı. Makam araçlarının kadife döşemelerini usul usul okşarken gördük onu eski belgesel filmlerde. Atatürk Orman Çiftliği'nde traktör kullanırken yüzündeki o çocuksu ifade nasıl unutulurdu ki? Tarih kitapları Savarona'yı, 'oyuncağını bekleyen küçük bir çocuk gibi beklediğini' yazardı Ataürk'ün. Bilirdik ki, bir çocuğun en değerli şeyidir oyuncakları... Atatürk'e 'oyuncaklarımızı' sunduk 10 Kasım'da...