Engin teyzem ölmüş... Kızı elektronik posta atınca öğrendim.
Engin Teyzem'i tanımazsınız. Aslında ben de tanımıyorum. Yaşlı okurlarımdan biriydi. Ayda bir kez "Yüksel evladım, ben Kadıköy'den Engin Teyzen..." diye söze başlayıp televizyonla ilgili eleştirilerini sıralardı.
Yüzünü görmememe rağmen onu çok sevdim. Hep, "Ellerinizden öpüyorum Engin Teyze'ciğim, en kısa sürede ziyaretinize geleceğim" diye kapatırdım telefonu. O 'en kısa süre' gelmedi bir türlü. Hayatın hayhuyundan kendimi kurtarıp tanışamadım Engin Teyzem'le...
Şöyle yazmış kızı, mektubunda:
"Sn. Yüksel Aytuğ, size üzücü bir haber vermek istiyorum. Sizinle arada telefonla konuşup çok mutlu olduğunu bize aktaran, Kadıköylü Engin Enünlü Teyzeniz'in kızıyım. Maalesef 8 Nisan günü kendisini kaybettik ve 10 Nisan'da toprağa verdik. Bir ay sonra, 11 Mayıs'ta 77 yaşında olacaktı. Hayat dolu, pozitif bir insandı. Ben hâlâ inanamıyorum. Kendisi ile telefona çıkarak paylaştığınız dakikalar için ve kendisini mutlu hissetmesini sağladığınız için çok teşekkür eder, saygılar sunarım. Kızı Ufuk Enünlü Erzi..."
Hep diyorum ya, "Hayat, ertelemek için çok kısa" diye... Ah bir de yazdıklarımı uygulayabilsem...