Okan Bayülgen'in "Gördüğüm En Güzel Kadınsın" sergisini hayranlıkla gezdim. Çoğu, televizyon sayesinde üne kavuşan kadınların en doğal hallerini fotoğraf kareleri ile ölümsüz kılmış. Modalar, trendler ve hatta estetik kriterleri değişse bile onlar, yıllarca bu karelerde doğallıklarını koruyacaklar. Sergide en hoşuma giden fotoğraf, bir kadının dişleri arasında yarı açık bir toka ile saçlarını toplamaya çalıştığı enstantane idi. Günlük hayatta onlarca kez gördüğümüz ama hiç aldırmadığımız bu anın, "bir kadının en doğal hali" olduğunu görüp, fotoğraflamak ise ancak Okan Bayülgen kıvraklığında bir zeka ve onun keskinliğindeki bir hayat gözü ile mümkün olabilirdi. Okan'la ayak üstü sohbet etme fırsatım da oldu. Disco Kralı adlı yeni televizyon şovunun yanı sıra bu sezon izleyicilerinin karşısına NTV'de sunacağı bir felsefe programı ile de çıkacağını müjdeledi. Şaşırdım... Zira "felsefe" bir televizyoncu için reyting riski içeren ağır bir konuydu. Okan rotasını anlattı: "Şu anda Nihat Doğan çıkıp, magazin programlarında felsefe yapmıyor mu? Hiç olmazsa olayı bilimsel bir çerçeveye oturtmak istedim..." Okan'ı belki de bunun için seviyorum. Televizyon ikliminin en kurak döneminde bile iyi-kötü dudaklarımızı nemlendirmeyi, bizlere yeni yazı ufukları açmayı başarıyor. Bir de ekran gücünü giderek entelektüel kulvara yöneltip, izleyicinin genel beğeni ve seçki düzeyini yukarıya çekmeye çabalıyor. Şimdi bir felsefe profesörünün NTV'nin kapısını çalıp, "Ben sizin ekranınızda felsefe programı yapmak istiyorum" teklifine verilecek yanıtı düşünün, bir de Okan'ın teklifini... Hangisinin şansı daha fazladır? Bizim memlekette "felsefe yapmak" boş konuşup, kafa karıştırmakla eş anlamlıdır. Hatta "felsefe yapma" diye şarkı sözümüz bile mevcuttur. Okan'ın bana göre televizyondaki en büyük şanssızlığı, dünyaya 40 yıl önce gelmiş olması. Zaman tünelindeki bu zorlu yolculuğunda Okan'a gönülden başarı diliyorum.