İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu'nun, İzmir Milletvekili Mehmet Ali Susam'a yönelik, seçim öncesinde kameraların önünde gerçekleşen, kabullenilmesi mümkün olmayan tutumuyla ilgili, tarafların yaklaşımını net görmek için, acele bir yorum yapmak istemedim.
Olaydan derin üzüntü duyduğumu vurgulamalıyım. Nedeni ne olursa olsun, çıtanın böylesi düşmesinin açıklaması da olamazdı. Yaşanan kötü örnekteki yaklaşımların, zaten kimse açısından 'hak edilip edilmemesi', tartışma konusu bile yapılamaz.

İnsanlar birbirlerini eleştirme hakkına, fikirler düzeyinde, saygılı bir üslupla, her zaman sahipler. Ama kızsanız da, diyelim ki haklı olsanız da, diyelim ki ötekinin fikirlerine katılmasanız da; hiçbir insanın, bir diğer insana 'hakaret' hakkı yok. Olamaz. Olmamalı.
Birlikte hatırlayalım: Bir zamanlar fikirleri döneme aykırı bulununca, Atina'da baldıran zehiriyle zehirlenerek ölüme mahkum edilen filozof Sokrates'in, günümüz hukuk sistemine bile hala ışık tutan o ünlü savunmasındaki cümlelerinden biri; "Bazen haksızlığa uğramak, başkalarına haksızlık yapmaktan çok daha iyidir" şeklindedir.
Aziz Kocaoğlu, gerçekten zor günlerde geçirdi, belki de hala geçiriyor. Çünkü İzmir Büyükşehir Belediyesi'nden tam 17 çalışma arkadaşı tutuklandı. Aralarında 40 yıldır tanıdığı, çok sevdiği, çok güvendiği insanlar da var. Bu süreç, çevresine hissettirmemeye çalışsa da, Aziz Bey'i insani olarak çok üzdü. Doğaldır, O'nun yerinde kim olsa çok üzülür. Ama hukukun üstünlüğüne inanarak, hukuki süreçleri doğru yönetmekten başka şansı yok. Kocaoğlu'nun üzüntülü halini anlıyoruz; ama bu durumda sabırlı olmaktan da başka çaresi yok.
Aziz Kocaoğlu'nun yaşadığı olay, sarfettiği sözler nedeniyle çok pişman olduğu, kulislerden gazetelere yansıdı. Elbette pişmanlık duyması, iyi bir şey. En azından bir adım.
Ama bu adım, bu yarayı kapatmaz. Daha sahici olmak gerekir.
Yazılı bir açıklama ile başta Mehmet Ali Susam'dan, sonra da kendisini 'şehremin' ilan eden, bu kentin yönetimini kendisine emanet eden İzmirlilerden, özür dilemelidir. Özür dilemek, Mehmet Ali Susam açısından belki bu yarayı hemen tamir etmez, belki biraz zaman gerekir ama insani bir adımdır, gönülleri yumuşatır. Özür dilemek bir erdem.
"Küfürün özrü olur mu?" demeyin; insanız hepimiz, 'özür' bir gün her konuda hepimize lazım olabilir. Bu nedenle bu sahicilik geç de olsa gösterilmeli; çünkü bu İzmir'e ve İzmirlilere de, saygının ifadesi. Hepimiz biliyoruz, koltuklar gelip geçici, insanlık kalıcıdır.
Şurası da bir gerçek ki; Aziz Kocaoğlu, yürekten, sahici, gönülden bir özrü; uygun, sağduyulu bir üslupla gerçekleştirmediği sürece, belki İzmir'de bir daha kimseyle kavga etmez ama kendisini affetmesi de daha zor olur, yani kendisiyle kavgasını sürdürür. Unutulmasın; insanın kendisiyle kavgası, her zaman başkalarıyla kavgasından çok daha kötüdür.