Siyasiler ve bürokratlar da sonunda kabul etti. Gezi olaylarından herkes kendine gereken dersi çıkartmak zorunda. Herkes dersini çıkartsın ve ezberlesin ki, o beş kişi boşuna ölmemiş olsun. Kasvetli, korkulu, gerilimli geceler en azından ülkemizde demokrasi bilincinin gelişmesine ve daha büyük bir kesime yayılmasına vesile olsun.
Herkes kendi evinin önünü süpürmek zorunda olduğuna göre; ben de bir medya çalışanı olarak Gezi olaylarından medyanın payına düşeni süzmek istedim.
Peki Gezi'den medyaya hangi 'kıssadan hisseler' çıktı?
Penguen gibi yalpalayarak yürümeyeceksin. İlk gün söylediklerinde son gün yazdıkların ve gösterdiklerin birbirini tutacak.
Ne yalakalık yapacaksın, ne militanlığa soyunacaksın ama doğru bildiğin yolda sözünü söylemekten de geri durmayacaksın.
Kontrolsüz güç, güç değildir. Dördüncü güç olmak, kimseye doğruları eğip bükme gücü ve yetkisi vermez.
Yere göğe konulamayan uluslararası haber ajansları ve anlı şanlı televizyon kanalları ile gazeteler bile siyasi çıkarlara hizmet etmek adına taşeronluğa soyunabilir. İzlerken, okurken ve kaynak olarak kullanırken sadece ismine bakarak 'güven endeksi' uygulamayacaksın. Kalemini içine batırdığın hokkadaki mürekkep daima 'sağduyudan mürekkep' olacak.
Ne gerçeklerin üzerini gazete kağıdıyla örteceksin, ne makro objektif kullanıp pireyi deve gibi göstereceksin.
Okur ve izleyicinin yerini artık 'takipçi' aldı. Neysen o olacaksın. Yazdığınla yaşadığın birbirini tutacak.
Yumruk atar gibi yazı yazmak devri tarihte kaldı. Gençlerin hepsi birer mizah dehası. Sözünü mizaha bulamazsan, kimseye yediremezsin artık.
Sosyal medya çoğu zaman insanların haber alma hakkını koruyup gerçeklerin ortaya çıkmasını sağlıyor. Ancak sadece Twitter dedikodularını kaynak alıp haber ve yorum yapmak insanı ve nihayetinde ülkeyi felakete sürükleyebilir.
İçinde art niyet, kışkırtıcılık, iftira ve hakaret olmadıkça herkes dilediğini yazıp söyleyebilir. Germeyeceksin, gerilmeyeceksin...