Tesadüf değildi hiç bir şey...
seni o gece tanımam..
seni sevmem..
seni sevdiğimi söylemem..
senin gülmen...
inan bunlar tesadüf değil...

ne anlatması
ne de yazılması inan hiç kolay değil...
imkansız ve tuhaf seni seçmem..
yüreğime alıp koymam
ve kollamam..
inan bunlar tesadüf değil...

sorularla başbaşa kalmak geceleri...
yıldızları seyretmeyi sevmek...
sessizliği sevip de
susmam tesadüf değil...

gün geçtikçe,
aylar ayları takip ettikçe
fazlasını istemek...
'daha... daha da... ' diye
başlayan cümlelerin tesadüf değil...

anlamı olmasa da,
gözleri kapatmanın
ve düşlemenin..
'daha güzel olacak' demenin...
bunlar tesadüf değil...

gün geçtikçe özlemek,
gerçekmiş gibi herşey,
üzülmek..
bütün bunları sana söylemek için
seni beklemek...

belki de sadece beklemek için...
güzel bir bekleyiş olduğu için
beklemek seni...
İnan bunlar hiç tesadüf değil...

şimdi gidiyorum ya...
tesadüf değil...
sanma ki; içimdeki çiçek soldu...
sanma ki; artık sevmiyorum seni...
sanma ki; terk ediyorum seni...
sanma ki; yüreğimden kovuyorum seni...

kapının kilidini açtın ya...
hadi şimdi kapıyı aralı bırak...

gitmek dokunuyor yüreğime..
şimdi gidişim
inan hiç 'tesadüf değil'

Vildan Uyar