Bir şarkı beni alıp nerelere götürmüştü, yazdım.. Bizim romantik kuşakların tümünü de benim yazı alıp götürmüş.. Notlar yağmaya başladı..
Biri Safter Yılmaz'dan.. Los Angeles..
"Just Walking in the Rain beni de 1958'e götürdü..
Sinatra'nın şarkısı gibi "It Was a Good Year!." Güzel bir yıldı, 1958!.
Madem eski defterleri açtın, işte sana Yeni Sabah'ta yayınlanan Johnny Ray ile Londra'nın ünlü Palladium konser salonunda,ı sahneye çıkmadan odasında yaptığım röportajın resmi...
Sen Ankara da ben Londra da ayni duyguları yaşıyorduk o yıl, yani.."
Yazının içindeki resme bakın..1958.. 2018!.. Tam 60 yıllık bir siyah beyaz gazete kupüründen.. Gene de, soldaki bıyıklı Safter'in, Johnny Ray'den daha yakışıklı olduğunu göstermeye yetiyor. O yıllarda "Just Walking in the Rain" ile milyonla kızın kalbini çalan Johnny Ray'den..
Bir not da, Bodrum'a yerleşen eski dost, gelmiş geçmiş en iyi federasyon başkanlarımızdan Kemal Ulusu'dan..
"Bodrum'da, her sabah çay gazete keyfime hep seninle başlarım, bu sabah da Fransa turunu keyifle okudum ve Coppi'yi hatırladım.
Eskiden Türk Spor dergisi vardı, hala ciltleri durur bende, onda tefrika halinde bu yarış anlatılırdı.
Hele Just walking in the rain aman. Allahım neydi o Caddebostan gazinosu ve Roberto Lorano. Biz o yokluk günlerinde, Atatürk'ün kütüphaneciliğinden sonra, polis emeklisi olarak Bostancı'da bakkal Nuri amca olan babacığımdan aldığım mütevazi çıraklık haftalığımla, ne güzel yaz akşamları yaşardık. Çünkü memlekette o devirde huzur vardı, dostluk ve arkadaşlık vardı ve en önemlisi de para her şey değildi.
Teşekkürler kardeşim bu güzel sabah için."
O günleri hatırlamak gerçekten hüzünlü oluyor Kemal!. Bugünler de çok güzel ama, o günler daha duygulu, daha romantikti sanki!.