İlk üç filmi de keyifle izlemiştim.. Üçü de çok satan üç kitabın sinemaya aktarılmasıydı. İlk iki film müthiş hasılat yapınca, sinemacılar, son kitabı ikiye böldüler. Kitap 3'ken, film 4 oldu..
..Ve de bana sorarsanız iyi de oldu..
Açlık Oyunları, YA / Young Adults/ Genç Olgunlar dediğimiz günümüz gençliğinin, yani Y kuşağının bayıldığı distopya romanlarıydı. Distopya.. Ütopyanın tam tersi, umutsuz gelecek..
Bilim kurgu ama, pek de kurgu değil.. Kökeninde gerçekler var..
Geçenlerde bir gece yarısı konuşmasına izin verilmeyen, en kritik şeyleri söylerken "Vakit doldu" diye lafı kesilen, Paris Büyükelçiliği'nden emekli Uluç Özülker'i dinliyordum, bir adı haber olan kanalda..
Bir Fransız meslektaşı "Bizim Paris de güzeldir, ama orayı biz insanlar güzel yaptık" demiş, okul ve sınıf arkadaşım Uluç'a.. "Oysa İstanbul doğal güzel."
Özülker, Paris'in nasıl Paris olduğunu anlattı sonra.. Fransa'nın Afrika'yı, Kongo'yu, Mali'yi nasıl sömürdüğünü..
"Bugün oralarda milyonlar, saz evlerde yaşıyor. Mali'de baskın yapılan otel halk arasında.. 'Tavanı akmayan' denen ender binalardandır. Tavanı akmaz, çünkü orada Avrupalılar kalır.. Ne oldu Kongo'nun, Mali'nin o milyarlarca dolar yaratan kıymetli madenlerden, Afrikalıları köle gibi yarı aç çalıştırarak elde edilen akıllara seza paralar?. İşte Paris o paralarla yapıldı.. Brüksel de o paralarla yapıldı.."
Açlık Oyunları'nda bir imparatorluk var.. Bir merkez etrafında halkalanmış 14 bölge.. Merkezden uzaklaştıkça, insanların yaşam koşulları sıfıra yaklaşıyor. Merkezin planladığı fabrikalarda köle gibi çalışıp, merkeze lüks, merkeze silah, merkeze her şey üretiyorlar, yarı aç..Başkanın yaşadığı merkezde ise "Yok" yok, öteki mıntıkaların sefaleti sayesinde.. Lüksün en akıllara sığmazı orda..
Bu merkezde oturanlar eğlenmek için Açlık Oyunları icat etmişler. Her yıl, her bölgeden bir kız bir oğlan seçilip meydana salınıyor. Bir kişi kalana dek birbirlerini öldürecekler.. Gladyatör oyunları geleceğe taşınmış yani.
25. yıl oyunları, ilk filmdi. O oyunların galibi genç kız, 12. bölgeli Jennifer Lawrence, isyan başlatıyor. İkinci, üçüncü filmler o.. "Alaycı Kuş 2" öykünün sonu..
Bizimkiler dahil dünya eleştirmenleri son romanın ikiye bölünmesini eleştirdiler. "Bu dördüncü filmi taşıyacak konu yok. Üçüncü filme 15-20 dakika ekleyip bitirselerdi" dediler.
Katılmadım.. Yönetmen filmi 2 saat 51 dakika yapmış aslında..Dağıtırken makaslayıp 2 saat 15 dakikaya indirmiş. Ona bile üzüldüm..
Açlık Oyunları bir aksiyon filmi eninde sonunda.. Bu bölünme sayesinde, aksiyon boğulmasına uğramaktan kurtuluyoruz. Araya kafamızı ve gözlerimizi dinlendirecek sahneler yerleşebilmiş bu sayede.. Romantizm girmiş.. Büyük oyuncuları seyretme fırsatı girmiş.
5 Oscar adayı var filmde.. Toplam 15 kez aday olmuşlar..
Jennifer Lawrence, Woody Harrelson, Julianne Moore, Philip Seymour Hoffman ve Stanley Tucci.. Jennifer, Julianne ve Philip almışlar da Oscar'ı.. Philip Seymour bu film çekilirken öldü üstelik. Son filmi.. Onları sırtınızı yaslayıp, keyifle izlemek başka, nefes nefese aksiyona kapılmak başka..
Uluç Özülker'e de katılıyorum..
Filmi izlerken başkan rolündeki emsalsiz Donald Sutherland'ı Paris, Jennifer Lawrence'i de Mali olarak düşünebilirsiniz.
O zaman Ortadoğu'da oynanan oyunu daha da iyi çözersiniz..
Özülker "Viyana'da varılan anlaşma palavra.. O anlaşma yürümez. Çünkü 'Anlaştı' denenlerin hepsinin Orta Doğu'da başka hesapları var. Kimse umutlanmasın' derken, lafı ağzından aldı konuğunun, haberci kız.. En vurucu yere gelmişken "Peki ne olacak o zaman" sorusunu beklerken ben, kız programı çat diye kapattı..
Açlık Oyunları'nı izleyin.. O kalabalık içinde gördüklerinizden birine bakıp "İşte bu ben" demeniz kuvvetle muhtemeldir.