Gazetelerin nefret ettiğim klişe haberleri vardır. Bunların başında da "Unutuldu" haberleri gelir. Hele şimdi, Google var, daha kolay..
O gün kim ölmüş?.
Hadi mezarı başından bir fotoğraf.. Altına hepsi hazır, isim yeri boş bırakılmış haber.. "
(Falanca) unutuldu bile.."
Efendim en son unutulan Meral Okay.. Niye.. Ölüm yıldönümünde mezarı başında kimse yokmuş..
Orda bile şov meraklısıyız yahu.. Hasbel kader giden, ya da klişe habercinin baş aktörlüğünü kabul edip orda poz verenin resmiyle yapılmış haberde Meral Okay'ın nasıl unutulduğu anlatılıyor..
Bakın arkadaşlar..
Ben annemin mezarına iki kez gittim.. Biri gömdüğümüz gün.. İkincisi, babamı onun yanına gömerken.. Yıl 1968.. O gün bugün adımımı atmadım.
Bu bir inanç meselesi.. Orda sadece toprak var..
Peki annem nerde?.
Kalbimde.. Üstelik orda yaşıyor hala..
Bir taşın önünde resim çektirmekten kolay şey yok.. Onu herkes yapabilir. Merhumdan, için için nefret edenler dahil..
Gerçekten, içten, yürekten sevenler ise, herhangi bir şeyi kanıtlama gereği duymazlar..
Gidenlere saygım var.. Ama gitmeyenlere saldıran, onları aşağılayanlara zerre yok.. Onlara sadece acıyorum..