Bu yazıyı yazmaya günlerdir kararlıydım.. Ama "Şu seçim işleri bitsin, bu kenti yönetenlerin gözleri, seçimden başka şeyleri de görmeye başlasın da, yazımızı o zaman belki bir okuyan çıkar" diye beklettim. Kafamdaki başlıkta "Sokakta ölürsem katilim İstanbul Emniyet Müdürüdür" olacaktı..
Bu ülkede trafik kazalarında ölenlerin (Ki sayıları her yıl bir Anadolu kasabası kadardır ve böyle bir rezillik dünyanın başka hiçbir uygar ülkesinde yoktur) beşte biri yayalarmış.. Niyesini her gün görüyorum. Hemen her öğlen, gazetenin önündeki yaya geçidine geliyorum. Işığın yayalara yeşil yanmasını bekliyorum. Sonra yaya geçidine iniyorum ve o anda üzerime gelen bir motosikletten kurtulmak için, 20 yaşındaki gençlerin hamlesini yapıyorum, bu defa da karşıdan gelen motosikletin üzerine düşüyorum. Hadi bir olimpik atlama daha.. Bir gün yapamayacağım ve..
Düşünebiliyor musunuz?. Motosiklet, yaya geçidinde yolun yayalara açılmasını bekliyor ve iki yanlı yaya geçidinin içine, kalabalık insan selinin arasına sürüyor ki, bir aşağı kavşaktan dolaşmak zorunda kalmasın, kestirmeden gitsin..
Bu yaptıkları en korkunç şey.. Ötesine alıştık. Bu ülkede motosikletler trafik yasasına tabi değillerdir. Trafik polislerinin, ekip arabalarının önünde ters yoldan giderler, emniyet şeridinden sürerler.. Oto yollarda o hızlı trafiğin içinde slalomlar yaparak, şeridinde giden arabaları şaşırtırlar. Sürücü biraz acemi, heyecanlı ise, olacak kazayı düşünün.. "Otobanda direksiyon hâkimiyetini kaybetti. Üç ölü" haberlerinin ardında, o sürücüyü bordürlere çarptıran ve sonra kaybolup giden bir motosiklet olduğunu düşünürüm hep..
Motosikletli, bu ülkede terörist demektir. Yasa, kural, ahlak ve vicdan taşımayan..
Motosikletini canı gibi sevenler ve insan gibi kullananlar bu sözlerimden alınmasınlar.. Onlar kimleri kast ettiğimi biliyorlar. Ama bu ülkede motosikletliye saygı istiyorlarsa, ilk bayrağı bu insanlık dışı yaratıklara karşı onlar çekmeliler..
Bu ülkede taksicilerin, minibüsçülerin adını çıkaran yaratıkların oranı yüzde onu geçmez. Ama meslek saygınlığını bitirmeye yeterler. Çünkü kendi dernekleri dahil kimse uğraşmaz onlarla..
Motosikletler de öyle..
İstanbul'da kurye motorlarının başlattığı rezilliğe normal motosikletliler de uymaya başladı. Adam haklı.. "O yapıyor, kimse karışmıyor, kimsenin umurunda değil. Ben hıyar mıyım, ben de yaparım.."
Yapıyor da..
Yani ben vatandaş Hıncal, artık kaldırımda yürürken, ya da yaya geçidinde bana yeşil yanarken bile güvende değilim.. Çünkü işine geldiği zaman kendini yaya kabul eden hayvan, kaldırımdan gidip, benim yeşilimde yola iniyor ve durmadan üzerime sürüyor..
Yayanın yolunda motosiklet gitmesi serbest bu ülkede, iyi mi?.
Yazdım.. 40 defa yazdım.. İstanbul Emniyet Müdürü'ne "Sabah'ın önünde İstanbul kentinin en yoğun kavşağı var. Şimdi, zaten belalı yere bir kasaba yoğunluğunda Zorlu'yu oturttular. Onun yolu da bu kavşak.. Şuraya bir ekip koyun" diye 40 defa yazdım. İnatla koymuyorlar..
Onu yazacaktım işte "Trafikte ölürsem sorumlusu İstanbul Emniyet Müdürüdür" diye..
Egeli Sabah'ta Can Aksın'ın (Selam Can.. Özledik yahu..) yazısını okudum dün öğleden sonra.. Başlığı "Motosikletlere aman dikkat!."
"Önceki gün ben de böyle bir kazadan kıl payı kurtuldum" diye ölümlü bir motosiklet kazasını ve kendi başına geleni yazmış.
"Motosiklet kazalarında yaralanma oranı yüzde 80, arabalarda yüzde 20.. Ölümler motor kazalarında 16 misli" diyor.
Amma velakin, Ege bölgesinde de durum İstanbul'un tıpa tıp ayni..
"Hiç kimse polisleri takmıyor" diyor, Can..
Yani ülkemin her yanında, polisler (Artık sadece trafik değil, her türlü polisin trafik ihlallerine müdahale yetkisi ve tabii sorumluluğu var) motosikletleri, trafik yasa ve yönetmeliklerinin dışında tutuyorlar. Motosikletli polisin gözünün önünde terör estiriyor, kaşını kaldırmıyor polis..
Motosikletli, her ama her istediği şeyi keyfince ve bin tane polisin önünde yapabilir..
Yeter ki, Gezi Parkı'na girmesin!..