1980'li yılların başında İstanbul'a taşındığımda, Maçka'daki Zihni Bar efsaneydi.
Zaten başka bar da yoktu. Anlatırlardı. Zihni kapıda durur, müşterileri seçer alırmış içeri..
Erkekçe Genel Yayın Müdürü olmam yetmedi.. Şimdi CNR Fuarcılık'ın patroniçesi Ceyda, reklam müdürümüz.. O torpil yapmıştı da girebilmiştik..
Zihni uzun zaman süren Kuruçeşme macerasından sonra, Nişantaşı'na döndü.
Birinci Ulusal Mimarlık Akımı'nın önde gelen isimlerinden Vedat Tek'in (Sirkeci Postanesi, İkinci Meclis, Ankara Palas, Haydarpaşa İskelesi) Vali Konağı Caddesi girişinde kendisi için özel yaptığı evini, bir leş, bir harabe olarak devraldı. Tonla para harcadı, pırıl pırıl yaptı ve zevk sahiplerinin hizmetine açtı.
Uzun zamandır gidememiştim. "Bu salı gecesi geç. Sürprizim var" dedi.. Bizim salı gurubunun önde gelenleriyle kalktık gittik.
Son zamanlarda bu kadar eğlendiğimizi hatırlamıyorum. Zihni o gece, Devlet Operasından sevgili dostum, bariton Zafer Erdaş ve Tenor Cenk Bıyık'ı davet etmiş.
Arkada içlerinde Turgut Aktaş'ın klarnet üflediği, hem de ne üflediği bomba bir orkestra..
Carmina Burana'nın o ünlü açılış şarkısına düetle girdiler. Sonra Cenk, La Donna e mobile, Zafer Toreador aryaları ile kişisel merhabalarını yaptılar. Sonra da dünya turu başladı.. İspanya, Fransa, İtalya, Yunanistan, Rusya, Azerbaycan derken, Türkiye'ye de geldiler.. Zafer kalkıp Uzun İnce Bir Yoldayım ve Sarı Gelin gibi, beni bitiren iki türküyü arka arkaya söylemedi mi?.
En popüler şarkılardan seçilmiş harika bir repertuar.. Zihni salonlarını dolduran her cins ve yaştan seyircinin hemen hepsine katıldığı şarkılar..
Saat yarıma doğru bitmese şov, ben bitecektim ve bu sabah gazeteye gelip, bu yazıyı da yazamayacaktım..