Bir gün önce Denizlispor'un gösterdiği direnç, günün tüm maçlarına yansıdı. Kolay rakip sıfatını kabul etmeyen, mücadelesini sakınmayan takımlar vardı sahada. Fenerbahçe'ye de Afyonspor çattı. Daha bir hafta önce 9 kişi kalan Karagümrük karşısındaki tecrübeye yeniden sahip oldular. Ancak o maçın dersini hiç almadan, öğrenmeden, aynı tarzı ve seçimleri yapıyorlardı. Herkes kendi kahramanlığının peşine düşünce, ilk yarıda "akıldan" uzaklaşmış, hatta rakibin bir tehlikesini gol çizgisinin üstünde engelleyen Fenerbahçe izledik. Burak Kapacak ilk kez çıktı seyircinin karşısına. Rossi ile ters kanatlarda oynadılar ama bir kez bile yer değiştirmediler. Crespo'nun inadıyla ayakta duran bir orta saha ile oynuyorlardı. Devrede hamleler geldi. Ustalar ile birlikte baskı da arttı, pozisyonlar da oldu ama gol gelmedi. Memnuniyetsiz seyircinin mırıldanmaları aceleyi, bu telaşın içine düşenler de hataları beraberlerinde taşıdı. Bu sezonda kendileri için kalan tek hedefin ciddiyeti beşinci değişiklik ile kendini gösterdi. "O yapsın" tavrını değiştirip, "birlikte" demeye başladılar.
Uzatmada penaltı ile gelen golle birlikte, Afyonspor'un mucize arayışı bitti. Penaltıyı alan Osayi-Samuel, ikinci golü atıp, maçın fişini çekti. Kupa maçlarının kendine özgü sürpriz ihtimali, kâbus gibi geçen 90 dakikanın, sonrasında ter içinde uyandıkları uzatma bölümü yaşadılar.