Öğrendim ki... Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız. Ancak kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz ve gerisini karşı tarafa bırakırsınız.
Öğrendim ki... Güveni geliştirmek yıllar alıyor, yıkmak bir dakika.
Öğrendim ki... Hayatında nelere sahip olduğun değil, kiminle olduğun önemli.
Öğrendim ki... Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanabilirsiniz; ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek. Öğrendim ki... Kendini başkalarıyla değil, kendi en iyinle kıyaslamak sonuç getirir.
Öğrendim ki... İnsanların başına ne geldiği değil, o durumda ne yaptıkları önemli.
Öğrendim ki... Ne kadar küçük dilimlersen dilimle, her şeyin iki yüzü var.
Öğrendim ki... Olmak istediğin insanı olabilmek, çok vakit alıyor.
Öğrendim ki... Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman lâzım; çünkü hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.
Öğrendim ki... Bittim dediğin andan itibaren, pilinin bitmesine daha çok var.
Öğrendim ki... Sen tepkilerini kontrol edemezken, tepkilerin hayatını kontrol ediyor.
Öğrendim ki... Kahraman dediğimiz insanlar, bir şey yapılması icap ettiğinde, şartlar ne olursa olsun, yapılması gerekeni yapanlardır.
Öğrendim ki... Affetmeyi öğrenmek, deneyerek oluyor.
Öğrendim ki... Para ucuz bir başarı.
Öğrendim ki... Düştüğün anda seni tekmeleyeceğini sandığın kişilerden bazıları, kaldırmak için elini uzatabilir.
Öğrendim ki... İki insan aynı şeye bakıp, farklı şeyler görebilir.
Öğrendim ki... Duvarda asılı diplomalar ya da para insanı insan yapmaya yetmez.
Öğrendim ki... Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez; gerçek aşkların da.
Öğrendim ki... Her problem kendi içinde fırsat saklar; ve problem, fırsatın yanında cüce kalır.
Öğrendim ki... Sevgiyi çabuk kaybediyorsun; pişmanlığın ise uzun yıllar sürüyor. (Saim Güven'e teşekkürler)