İnsanoğlu mutluluğu hor kullanıyormuş... Hep şikâyetçi, hep bıkkınmış. Bir gün melekler, mutluluğu saklamaya karar vermişler; "Saklayalım da zor bulunsun, belki o zaman kıymetini bilirler." Peki, nereye saklayalım? Everest'in tepesine mi, Atlas Okyanusu'nun dibine mi? Dondurma külahına mı, şarap şişesine mi? Ya da Taçmahal'in kubbesi belki de en iyi mahaldir mutluluğu saklamak için. Pek çok yer düşünmüşler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş. Meleklerden biri "İçlerine saklayalım" demiş. "Kimsenin aklına gelmez içine bakmak, içinde aramak."
İşte o gün bugündür mutluluk herkesin içinde saklıymış.
Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü. Ama gözlerinizi başkasının ekmeğine, servetine, huzuruna dikmezseniz, içinize döndüğünüzde belki o saklanan mutluluğu bulabilirsiniz.