Siyaset insanı öğütüyor. O strese katlanmak kolay mı! Kemal Unakıtan da, baskılardan payına düşeni aldı. Az hırpalanmadı; ailesi hedef tahtasına oturtulduğunda, az üzülmedi.
Politikacı, sabır taşı gibi olmalı. Hatta sabır taşı çatlasa dahi, o dayanmalı; acımasız saldırılara karşı yüreğini kilitlemeyi başarmalı; görmemeli, işitmemeli, hissetmemeli.
Ameliyata hazırlandığı bugünlerde, sütunumdan, Kemal Bey'e "Geçmiş olsun" diye seslenmek isterim. İlk gördüğüm günden itibaren "afacan" ve "samimi" halini sevdim. İçindeki, o yaşamaya "susamış çocuk" sağlık probleminin üstesinden gelmeyi ve hayata tutunmayı başaracaktır. Böyle bir problemle karşılaşıldığında ya da sevdiklerimizin başına bir hal geldiğinde, hayatın ne denli kıyısında yaşadığımızı hatırlayıveririz. Bugün varız, yarın yok. Ama iki ara bir derede ömür geçip giderken, nice kalpler kırıyor, nice gönüller yıkıyoruz.
İster istemez, bu noktada, Yunus Emre'yi hatırlıyorum. "Bir kez gönül yıktın ise / Bu kıldığın namaz değil" diyen Yunus Emre'yi. "Ben gelmedim dava için / Benim işim sevgi işi / Dostun evi gönüldendir; gönüller yapmaya geldim."
Kemal Unakıtan'a ve Ahsen Hanım'a acil şifalar dileriz.