27 yıl sonra yeniden sahnelenen Hisseli Harikalar Kumpanyası ile ilgili övgü yazılarını okumuşsunuzdur. Gerçekten de perşembe akşamı Açıkhava'daki yüreğimizi okşayan nostaljik esintiler için başta Haldun Dormen, Erol Evgin ve Necati Akpınar olmak üzere emeği geçen herkese teşekkürler. Özellikle Ruhsar Öcal ve Umut Kurt'un performansına hayran oldum. Hele, Erol Evgin "Ağrı Dağı Eteğinde" ile bir İbrahim Tatlıses taklidi yapıyor ki, ben İbo'nun yerinde olsam bu bölümü ne yapar, eder bu akşamki İbo Şov'a taşırım. Buraya kadar her şey iyi hoş da, özellikle ilk perdede oyun iyice sarkıyor, potluk yapıyor. İkinci perdenin finaline doğru ise dansçıların yanlış saymadıysam tam 13 kez merdivenlerden inip, tekrar tırmanıp, yeniden indikleri bölüm bir süre sonra işkenceye dönüşüyor. Final seremonisi ve bis'leriyle birlikte neredeyse 3 saate yaklaşan oyundaki bu "obezite durumu" deneyimli yönetmen Haldun Dormen'in dikkatinden nasıl kaçtı, anlamadım. Haydi diyelim ki Haldun Ağabey; Egemen Bostancı, Melih Kibar, Çiğdem Talu, Adile Naşit, Yüksel Gözen ve artık aramızda olmayan diğer değerlerimize "saygı duruşunda" kusur etmemek için biraz duygusal davranmış olabilir. Ama onca deneyimli oyuncu arasından biri çıkıp da "Haldun Ağabey, şu oyunun bazı bölümlerini azıcık kısaltıp, toplayabilsek daha iyi olmaz mı?" diyemedi mi? Malum, çağımızda her şey "compact" hale geldi. Komedi de... Bir de oyunun tam anlamıyla "oturması" için şöyle 5-6 gösteriye daha ihtiyaç var. Oyuncular henüz müzikalin trafiğine uyum sağlamakta güçlük çekiyorlar. Sanırım salı gecesi yapılması planlanan galanın ertelenmesinde bu "güvensizliğin" etkisi vardı. Bir de oyunun güncelleştirilmesi konusunda fazla cesur davranılamamış. Araya sıkıştırılan televizyon yarışması geyiği ve chat muhabbeti, günümüz gençlerini yakalamaya yetmiyor. Yine de bir müzikal klasiği olan Hisseli Harikalar Kumpanyası, eski sahne tatlarını özleyenler için ideal. Meraklıları, zaman tüneline bilet satan bu oyunu kaçırmamalı...