(Kader'in, babasının ölümünden beş gün sonra yazdığı şiir.)

Biliyor musun baba
Kimse sevmiyor beni
Senin sevdiğin kadar
Kızım demiyor artık birileri
Okşamıyor saçlarımın tellerini
Basmıyor bağrına
Sadece yüzüme bakınca
Sahte bir gülücük veriyorlar.

***
Sonra kanıyor yaralarım
Damlıyor göz yaşlarım
Baba demeyi unutan dudaklarımla
Artık senin yerine
Mezar taşınla konuşuyorum baba

***
Neden gittin benden uzaklara
Kırdım mı çabuk kırılan kalbini
Ağlattım mı o güzel gözlerini
Hasretim mi çürüttü ciğerlerini
Oysa ben seni çok sevmiştim baba

***
İnsanın babasının olmaması
Çocuklara hasretle bakması
Onlardan babalarını kıskanması
Ne demektir bilir misin baba

***
Bitmeyen gecelerin karanlığında
Seni arıyor ellerim boşlukta
Sana haykırıyorum baba
Tut ellerimi bırakma
Beni yapayalnız bu dünyada
Ama sesimi duymuyorsun ki baba

***
İşte bu kahrediyor beni
Ağlatıyor şiirlerimde gözlerimi
Ama senden bir dileğim var baba
Burada seni çok seven
Bir kızın olduğunu unutma
Ne olur unutma baba
(20.03.1999)