SİYAD ödüllerini yine herkes bir yanından tutuyor. Üzerinde ittifak edilen konuysa, Nuri Bilge Ceylan'ın 'alabildiğine spor' hırkası oldu. Bunu tartışmak için beni arayan üç TV kanalına 'Hayır,' dediğimi söylesem inanır mısınız? Elbette tek önemli olan şeyin konuşulmak sayıldığı bu magazin çağında, buna sevinmek de düşünülebilir. Öyle ya, Ceylan'ın kazağı bile SİYAD adının geçmesine yol açıyor. Daha ne istenir? Ama doğrusu bakıyorum da, gecenin başka şeyleriyle konuşulmasını yeğlerdim. Örneğin karın öylesine birden bastırdığı ve trafiğin tamamem durduğu bir gecede, bizler Cemal Reşit Rey'de kaygıyla beklerken, o hayli büyük salonun hemen tümüyle dolmasındaki mucizeyi kimse yazmadı. Düzenleme kurulundaki arkadaşlar sahnede provaları bitirmeye çalışırken, ben telefonda VİP'lerin yolculuğunu adım adım izliyordum: Türkan Şoray'ın Etiler'deki evinden Zincirlikuyu'ya bir buçuk saatte geldiğini izlerken, artık umudu kesmiştim. Nurgül Yeşilçay da trafiğe takılmıştı. Ama sonunda geliverdiler. Gelemeyenlerin yerini de gelen ünlülerle doldurduk. Ve gece pekala yürüdü. Ama bir de bize sorun!... Ne olursa olsun, öyle bir gecede bile gelip bizi yalnız bırakmayan tüm sinemaseverlere gönül dolusu teşekkürler. Ve sadece film ekiplerini de kastetmiyorum. Ayrıca harika bir caz konseri veren Şevval Sam ve Sarp Maden'e de teşekkürler. Nuri Bilge'ye gelince... O kazağı beğensek de beğenmesek de (ki ben beğenmeyenlerdenim), o bizim dünya çapındaki usta yönetmenimiz, ülkemizin parlak temsilcisi. Ne diyebiliriz ki.. Son bir not da Meltem Cumbul için. Onda da tüm Altın Küre unutuldu, sadece Meltem orada ne arıyordu muhabbeti yapıldı. Sanki sevgili Meltem, bizim kimi mankenlerimiz gibi, birden aradan fırlayıp mikrofona el koymuş ve kendi reklamını yapmıştı. Yahu, kadını oraya davet ettiler ve programa aldılar. Zorla çıkmadı ya... Daha ne istiyorsunuz?