Fetullah'a uşaklık ettiklerinin ortaya çıkmasıyla itibarları yerlerde sürünen, süngüleri düşen "liberaller" ufaktan ufaktan gene kafalarını kaldırmaya başladılar. "Dışarıda" olanlar tabii.
Bu cesareti onlara elbette belediye seçimlerinin sonuçları verdi.
Fakat İmamoğlu'nun bir "siyasi balon" olduğunu da çabucak anladılar.
(Kılıçdaroğlu'nu çoktan anlamışlardı.)
Şimdi son umutları Ali Babacan...
Ali Babacan iktidara gelecekmiş... İşit de inanma...
Böylece "Tayyip'siz yeni bir AK Parti" formülü gerçekleşecekmiş.
Babacan o zaman hem ekonomiyi toparlayacakmış, hem de PKK meselesini çözecekmiş. (Kılıçdaroğlu da "Meclis'te komisyon kurarak" çözecekti.) Çözümden anladıkları, PKK ile barış yapılması.
Eh, askeri harcamalar bir anda sıfıra inerse o tasarruf edilecek büyük para ekonomiyi rahatlatır tabii.
Israrla, sürekli bunu ortaya sürüyorlar: PKK ile anlaşmaya varılsın.
PKK ile anlaşmaya varmak demek, Türk ordusunun yenilgiyi kabul etmesi demektir.
Bunu hangi komutana anlatabileceklerse anlatsınlar bakalım...
Halka da anlatsınlar da seçim kazansınlar, onu da bir görelim!
PKK'nın derdinin "demokratik haklar elde etmek" falan olmadığını çocuklar bile biliyorlar.
Bağımsızlık istiyorlar, ne eksik ne fazla.
Bunu verebilecek babayiğit yoktur.
Böyle bir adım Atatürk'ün gücünü bile aşardı...
Buna ancak, eski padişahlar (Fatih, Yavuz, Kanuni) tipinde bir despot, "Eflak'ı aldım, Boğdan'ı verdim, size ne" yaklaşımıyla cesaret edebilirdi...
Ali Babacan denilen kişi, değil bu güce kıyısından yaklaşmak, bunu rüyasında bile göremez.
Peki, nedir öyleyse liberallerin derdi?
Bir an önce kayıtsız şartsız Batı'ya teslim olmak.
Güneydoğudan kurtulmak(!) Geri kalan "küçülmüş Türkiye'yi" de Avrupa Birliği'ne sokmak.
Bunun mümkün olabileceğini sanıyorlar.
Bunun büyük bir "altüst oluşla" gerçekleşeceğini sandılar, halk 250 şehit verdi ama altüst olmadı. Hesapları boş çıktı.
Ne toplumda karşılıkları var, ne bir siyasi güçleri.
Bu nedenle de bir güce yamanmaları, ona "kuyrukluk etmeleri" gerekiyor, FETÖ çuvallayınca şimdi Ali Babacan çıktı karşılarına.
Nereye kadar gidebileceklerini görelim bakalım.
Fakat bu arada yıllar geçiyor, yaşlar ilerliyor, ömürler daralıyor, emr-i Hak vaki olacak, farkında değiller. Bunların ağababası yetmiş yedi, "gençleri" altmış altı yaşında.