Uluslararası ilişkilerde bir hamle yaparken, çift yönlü düşünmek gerekir. Yani sadece kendi çıkarını değil, başkalarının çıkarını da hesaba katacaksın...
Türkiye'nin Suriye politikası belirlenirken acaba böyle mi yapıldı? Galiba yeteri kadar derinlikli düşünülmemiş.
Baksanıza... Defalarca bir hafta ömür biçtiğimiz Esad iktidarı direnmeye devam ediyor. Arkasında Rusya, İran ve hatta Çin olan bir iktidarın yaşaması normal değil mi?
Bu tip konularla ilgilenen vatandaşlar ise durumu çoktan kavradı. Özetle, "Rusya'nın çıkarını gözetirsek, o da Suriye ısrarından vazgeçer" fikrindeler.
Mesela okurumuz Hasan Ali Özaslan, "Putin'e Tartus üssü yerine, Magosa'da bir yer göstersek..." diyor.
Özaslan bu espriyi yapmakta haklı. Çünkü ne zaman liderler masaya otursa, iktisadi anlaşmalar imzalansa... Bizim medya, Rusya ile artık "stratejik ortak" olduğumuzu yazıyor.
Medya, bütün kavramların içini boşalttığı gibi, stratejik ortaklık kavramının da içini boşalttı. Bir ülkeyle ticaret yaptın mı stratejik ortak oluveriyorsun.
Madem stratejik ortak olduk... Benim de aklıma kafiyeli bir şaka geldi: Tartus yerine Tarsus'tan arazi verelim. Adana'da, deniz kenarında...

Gömlek uyduramadık...
Eski bakanlardan Bülent Akarcalı'nın önerisi de ilginç: Tarihte Almanya ile Rusya arasındaki çekişmeye sahne olan Kaliningrad (Königsberg) örneğinden hareketle... "Suriye'deki Tartus üssüne Birleşmiş Milletler denetiminde bir statü verilip, Rusların orada devamı sağlansa, bu iş çözülür" demiş mesajında.
Benzeri bir akıl yürütmeyi, bu tip meseleler üzerine çalışan, Ege Üniversitesi'nden siyaset bilimci Dr. Argun Başkan da gönderdiği mesajda dile getirmişti:
"Rusya'nın mevcut durumda üssü taşıyabileceği bir yer yok gözüküyor ama zorlama bir fikir jimnastiğinde, en makulden, en az makule doğru bir sıralama belki söyle olabilir: Güney Kıbrıs, Suriye'den ayrılacak bir Nusayri devleti, Mısır, 'bağımsız' Filistin, Lübnan..."
Muhakkak başka çözümler de vardır. Ama önemli olan, gerginliklere, "farklı çıkarların uzlaştırılması" açısından bakabilmek...