Son bir haftadır 'İstiklal'de neler oluyor?' tarzı başlıklı haberler okuyoruz. Birbiri ardına kapanan dükkanlar, mağazalardan bahsediliyor. The House Cafe, Starbucks, İş Bankası, Vodafone, Finansbank, TeknoSa, Media Markt gibi dev marka zincirlerinin şubeleri kapanınca mı İstiklal Caddesi akıllara geldi?
Vallahi GSM ve teknoloji mağazalarının, Starbucks'ın kapanmasına fazla üzülmem çünkü onlar sonradan geldi İstiklal Caddesi'ne, onların gelişiyle kiralar arttı. İnsanlara İstiklal'e gitme ihtiyacı hissettiren Kelebek Korse, Robinson Cruose, Sinepop, Muammer Karaca Tiyatrosu, Librairie de Pera gibi kültür mekanları ya da küçük esnaf işletmeleri ise birer birer kapandı. İstiklal Caddesi'nin kendine has özel dokusu yok oluyor diye defalarca yazdık bu köşede. Adım başı yeme içme mekanı olursa, kitapçılar, plakçılar, küçük konser mekanları kapanırsa, Narmanlı Han, Alkazar, Elhamra gibi tarihi mekanlar zarar görürse İstiklal Caddesi ruhunu kaybeder diye uyardık. Evet, çoğu mekanın kapanmasında kiraların yükselmesinin de etkisi oldu ama Beyoğlu Belediyesi, tarihi mekanları, dükkanların hayatta kalmasını sağlayacak bir kira düzenlemesi hayata geçirebilirdi, olmadı. Bitmek tükenmek bilmeyen yol ve kaldırım çalışmaları, artan eğlence vergileri, Gezi olayları, terör saldırıları vs. tüm bu etkenler bir araya gelince Beyoğlu gözden düştü! Eskiden 10-15 bin lira kira isteyen mal sahipleri, kiracı bulamıyorlarmış şimdi. Ee ne ekersen onu biçersin! Mantar gibi türeyen tatlıcılar, nargileciler ve Arap turistler de kurtaramaz artık İstiklal Caddesi'ni. O büyü gitti, yok oldu artık.
ÇIKIŞ YOLU ARANMALI
Beyoğlu'nda Kumbaracı Yokuşu'nda doğdum büyüdüm, İstiklal Caddesi'nin yaşadığı değişime, gözden düşüp küllerinden tekrar doğuşuna birçok kez şahit oldum. Beyoğlu'nun hiç bu kadar gözden düştüğü bir dönem hatırlamıyorum. Merak etmeyin, Beyoğlu, bu en kötü dönemini de atlatacaktır ama tedavi için doğru teşhisi koymalıyız.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi ve Beyoğlu Belediyesi; mimarlar, sanatçılar, tarihçileri, köklü işletme sahiplerini, gazetecileri vs. bir araya getirmeli, toplantılar yapılmalı, çıkış yolları aranmalı. Ama bu toplantılar öncekiler gibi göstermelik olmamalı, özeleştiri de yapılmalı! Ortak akla ihtiyacımız var.
