Türkiye-İzlanda maçının en üzücü olayı, Ankara'daki terör katliamına kurban giden 97 insanımız için düzenlenen saygı duruşunda yapılan saygısızlıktı. Tribünlerden ıslık ve protesto sesleri yükseldi.
Başıma bir şey gelmeyecekse şu ayrıntıyı paylaşmak isterim: Uzun yıllardır maçlara giderim, birçok saygı duruşunda yapılan saygısızlıklara şahit oldum.
Ne yazık ki, saygı duruşunda saygılı olmayı beceremeyen bir tribün kültürümüz var. Asıl sorun bence budur; yani bu saygısızlık Konya'ya has bir durum değil.
Bazen liseli ergenler gibi gülenlere, aradan ses çıkarıp dikkat çekmek isteyenlere hep şahit oldum. Bir de şu var: Bu saygısızlığı yapanlara tepki göstermek için ıslıklayanlar oluyor. Konya'ya maça giden arkadaşlardan öğrendim; o ıslıklar aslında saygı duruşuna saygısızlık yapanlara tepki içinmiş. Ancak tüm sesler bir araya gelip 30 saniyelik video görüntüler eşliğinde sosyal medyada yayılınca ortaya çok kötü bir tablo çıktı.
Polyannacılık oynamak gibi bir derdim yok ama bunun bilinmesi gerekiyor. Tribün kültürü olmayan insanların tüm Konya halkını kötülemesi haksızlık.
Elbette her şeye rağmen bu saygısızlık yaşanmamalıydı, cumhuriyet tarihinin en kanlı terör eylemi için yapılan saygı duruşunda taraftarlar daha bilinçli olmalıydı.
Saygı duruşu nasıl yapılır öğrenmemiz gerekiyor.
Bir önerim var: Amerikalıların 'Military Taps' dedikleri saygı duruşlarında çalınan 'ti sesi' bizde her zaman çalınmıyor ya da o ses yeterince gür çıkmıyor.
Saygı duruşunun nasıl yapılacağını öğrenene kadar 'ti sesi' maçlarda, resmi törenlerde vs. yüksek sesle çalınmalı. Böylece hem bazı işgüzarlar susar, hem de insanlar saygı duruşuna adapte olur.