Dün öğretmenler günüydü. Bize hayatı öğretenlerin günü. Kutlamalar yapıldı yurdun dört bir yanında. Öğretenlerin elleri öpüldü saygıyla. Bir araya gelindi. Yemekler yenildi falan.
Çok güzeldi kamuoyuna yansıyan görüntüler ancak ben pek mutlu olamadım bu görüntüler karşısında. Çünkü bütün bu güzellikler olup biterken bir yanda da öğretmen ataması bekleyen kalbi buruk genç insanların hüznü vardı. Kusura bakmasın kimse ama onbinlerce gencecik insanın hayatıyla ilgili yaşadığı trajedi kabak gibi gözümüzün önündeyken ben diyemiyorum; "Kutlu olsun!" filan. Çok üzülüyorum. Gerçekten çok üzülüyorum.
Keşke elimden daha fazlası gelse. Keşke onlar için şu yazdığım yazıdan daha fazlasını yapabilsem. Ama yok! Lanet olsun ki yok! Aylardır bağırıyor bu genç insanlar. Hem de çığlık çığlığa. Ve hiç kimse çözüm üretmiyor. Kimse bu insanlara yol göstermiyor.
Allah biliyor ya göreve geldiğinde çok sevinmiştim Ömer Dinçer. "Sinekten bile yağ çıkarır bu adam" diye övgüler düzmüştüm. Ama yanılmışım. Çünkü Sayın Bakan Dinçer hiçbir şey yapmıyor. Sadece sus pus oturuyor makamında. Kim kapısını çalsa bu konuyla ilgili, açmıyor. Bırakın kapıyı açmayı konuşmaya bile tenezzül etmiyor. Hadi onlarla muhatap olmak istemiyor bu konuda, bari onların yükünü taşıyan bizlere bir şeyler söylese. Kaç kez aradım konuşmak için.
Kaç kez şartları zorladım yayına almak için. Ama maalesef. Ulaşılamaz bir bakan Dinçer. Adı "Burcu" olan bir duvar örmüş basınla arasına. Burcu'dan vizeyi alırsan bakanı da bulursun. Alamazsan ağzınla kuş tutsan bile ulaşamazsın Sayın Dinçer'e. Gölge bakan gibi görev yapıyor kadın.
Neyse... Yazacak çok şey var bu konuda aslında ama öğretmen ataması bekleyenlerin hayrına şimdilik es geçiyorum bu konuyu. Derdim üzüm yemek. Bağcıyı dövmek değil.
Tüm genç öğretmen adayları adına Sayın Milli Eğitim Bakanı Ömer Dinçer'e sesleniyorum; Sayın Bakanım. Şahsen ben yoruldum artık bu gençlerden gelen Twitter ve e-posta mesajlarını okumaktan. Elimden gelse çözümü de üretir sizi ve o çok değerli basın danışmanınızı meşgul etmezdim böyle bir yazıyla ama elimden gelen bişi yok!
Çözüm sizin elinizde! Ve biz sizin bu konuda ne düşündüğünüzü, ne yapmak istediğinizi bilmiyoruz. Sizden rica ediyorum. Lütfen şu insanları ve dertlerini ciddiye alıp bir şeyler söyleyin. Atama yapamıyorsanız başka bir yol gösterin. Lütfen efendim...