Bazı arkadaşlar diyor ki; "Kemal Kılıçdaroğlu'nun liderliğinden umudunu kesen bir grup isim Mustafa Sarıgül'ün CHP'nin başına getirilmesi yönünde çalışma yapıyor."
Konu ile alakalı yazılıp çizilenleri dikkatle izliyorum. İzliyorum ama perde arkasında aslında nelerin dönüp dolaştığını bildiğim için de maalesef bu iddialara kahkahalarla gülüyorum.
Çünkü hiçbirinin gerçekle uzaktan yakından alakası yok sevgili okurlarım!
Evet. Onu tanıyan bilen herkes Sarıgül'ün en büyük hayalinin, arzusunun bir gün CHP'nin başına geçmek ve oradan da başbakanlık koltuğuna oturmak olduğunu bilir.
Bunu bilir ama buna mukabil, onun bu hayalinin gerçekleşmesinin asla mümkün olmayacağını da bilir!
Bir kere Sarıgül'ün CHP'nin genel başkanı olabilmesi için evvela parti meclisi kararıyla partiye yeniden üye olarak kabul edilmesi lazım.
Peki bu nasıl olacak?
"Beni partiye alsalar da Büyükşehir'e oynasam" niyetiyle el altından yaptığı üyelik başvurusu bile her defasında reddedilir; sadece mevcut yönetim için değil, geçmiş yönetimler için de her daim can sıkıcı, tehlikeli ve problemli bir figür olarak görülür bir haldeyken mi?
Ayrıca, Sarıgül'ün CHP tabanında reel bir karşılığı var mı ki böyle bir işe kalkışsın.
Öyle üç beş adamın temenni etmesiyle olabiliyor mu bu işler?
Zira olsa idi şimdiye kadar elli kere partiye dönüş imkânı sağlanmaz mıydı kendisine?
Bu satırları kendisine bir garezim filan olduğundan yazmıyorum.
Sadece gerçekleri... Doğruluğundan emin olduğum gerçekleri yazıyorum.
Bakın. Bırakın genel başkanlığını filan, sıradan bir üye olarak bile CHP'ye geri dönmesi halinde kimlerin onun için ne diyeceğini, neleri, hangi belgeleri ortaya dökeceğini, hatta "geri geldi" diye kimlerin, hangi belediye başkanlarının, milletvekillerinin filan istifa edeceğini o benden daha iyi tahmin ediyor.
Özetle...
Sarıgül CHP'ye genel başkan filan olamaz!
Onun CHP'nin genel başkanı olacağını iddia etmek, Kaddafi'yi diriltip Libya'nın başına yeniden oturtmak gibi bir şeydir.
Haa ama şu olur:
Yarın bir gün parti bölünür. Ona yakın milletvekilleri de mecliste bir grup kurar.
Derler ki kendisine; "Gel, sen de başımıza otur!"
İşte o zaman belki!
Belki genel başkan olur.