Bu satırları yazmak için bilgisayar başına oturduğumda, saat 10.13.. Perşembe.. Musul Konsolosluğumuza yapılan baskından bu yana 22 saat geçti. Gelişmeleri yerli, yabancı televizyon kanallarından izledik hep beraber.
Şu ana dek, IŞİD (Irak Şam İslam Devleti) adlı kuruluşun elinde rehin bulunanların kurtarılması yolunda bizleri mutlu edecek, umutlu bir gelişme yaşanmadı.
Dünyanın bilinen en acımasız terör örgütünün elinde, Konsolosluk'ta ele geçen 49 kişi (Diplomatlar, görevliler, güvenlikçiler ve yurttaşlar) ve 31 TIR şoförü bulunuyor.
Ülkemiz son yılların en önemli krizlerinden birini yaşıyor. Bir yanda rehinelerin hayatı, bir yanda Türkiye'nin dış saygınlığı ve iç huzur ve güveni, bir yanda da, Pakistan, Afganistan'dan başlayıp, Irak, Suriye üzerinde devam eden Orta Doğu terörüne ülkemizi bulaştırmama sorunu var.
Fevkalade kritik, fevkalade özenli yönetilmesi gereken bir krizle karşı karşıyayız.
"Biz" diye kullanıyorum. Gerçekten de öyle.. Bu krizin en zararsız atlatılmasında hepimize düşen görevler, sorumluluklar var.
Hepimiz bilinçli olmalıyız.
"Krizi yönetme durumunda olanlar, yetkililer varken, biz ne yapabiliriz" diyeceksiniz.
Yapacağımız şey açık..
Soğukkanlı olmak ve ortalığı daha gerecek, daha korkunç gelişmelere yol eylem ve söylemlerden kaçınarak, sonucu sabırla beklemek..
Bu olayların bu hale gelmesinde suçlu kimler?. Kimler neyi başaramadı, ya da beceremedi?. Şimdi onları konuşmak ve tartışmak zamanı değil..
Önce bu kriz aşılmalı.. Sonra aramızda hesaplaşmak, birbirimizi suçlamak için çok vaktimiz olacak.
Şu anda susmak, çözüme yapabileceğimiz en iyi katkıdır.
Bir kitap dolduracak kadar çok söyleyeceğim varken, burada nokta koyuyor ve çözüm sürecini yürütenlerin başarılı olması, rehinelerin sağ salim kurtarılmaları için dua ederek susuyorum..
Dilerim siz bu satırları yarın sabah okurken her şey en iyi şekilde çözülmüş olur!..