Günlerdir bir "Bayrak" kıyametidir gidiyor ülkemizde.. İnanın hayretle izliyorum "Vay anasını..
Bayrağımız meğer ne kadar kutsalmış" diyerek..
Gerçekten öyle mi?. Öyleyse, çocuklarımıza niye kestik öğretmeyi, yıllardır?..
İndirenler çocuklarmış çünkü..
Çocuk bayrağı indirdiyse, kabahat kimde acaba?.
Rahmetli babamın her fırsatta tekrar ettiği bir meseli vardı.. "Küçük öküz hattan çıkarsa, büyük öküzü dürteceksin" derdi..
Çift, ben çocukken sabanla sürülürdü.
Sabana da iki öküz koşulurdu.
Sabanın düz iz sürmesi, büyük, deneyimli öküzün göreviydi.
İzi, acemi, küçük öküz saptırsa bile, çiftçi kusurun, sorumluluğunu bilmeyen ve öğretmeyen büyük öküzde olduğunu bilmeliydi, çünkü..
Daha ilk haberi duyduğumda gözümün önünden çocukluğum geçti.. Ulusal bayramlarda, tüm sınıf, tüm okul ezberden okuduğumuz bayrak şiirleri..
O şiirlerdi bize, bayrağın ululuğunu, kutsallığını anlatan.. "Düşmez yere, haşa o bizim bayrağımızdır.
Bir fecr olarak doğmadadır her dağımızdan.
Ay yıldız, o mazideki süstür emin ol, Atide güneşler doğacak bayrağımızdan.." (Fecr: Şafak, Mazi: Geçmiş, Ati: Gelecek) demişti Mithat Cemal.. "Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır.
Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır.." diyen de oydu..
Arif Nihat'ın Bayrak şiirine ise tüm ilkokul öğrencileri aşıktık.. "Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü, Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü, Işık ışık, dalga dalga bayrağım!
Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım." diye nasıl içten haykırırdık, okulun bahçesinde dalgalanan bayrağa bakarak..
Bu şiirleri en son ne zaman duydunuz?.
Duyamazsınız.. Çünkü bunları söyleyen, yazanlara "Faşist" diyorlar günümüzde..
Konuşmalara bakın.. "Bayrak.. Bayrak.. Bayrak!.." O bayrağın adı yok mu?. Amerikan bayrağı mı o?.
İngiliz, ya da Fransız mı?. Söylemiyorlar.
Söyleyemiyorlar.. "Türk bayrağı" demek nerdeyse yasak çünkü..
"Biz bin yıldır Anadolu'da yaşayanlar, her türlü rengimiz, kanımız, ırkımızla bir ulusuz" demeye dahi korkuyoruz.
O zaman "Ulusalcı" oluyor adımız..
"Faşist"in üstü kapalı söylenişi anlamına..
Ulusu unutturursan, ulusal bayramları sıfırlarsan, bayrağı hele basit bir tören oyuncağı haline düşürürsen, bugün olanlardan şikayet hakkın olur mu?. Olanlar!..
Yahu bayrak, bir ulusu birleştiren unsurların başında gelir. Kan davalı bile olsan, bayrağın etrafında toplanır, bayrağın etrafında birleşirsin.. "Ayni bayrak altında" olmak, birliktir, beraberliktir "Biz" olmaktır.. Hadi "Millet olmaktır" demeyeyim de gene faşistliğim ortaya çıkmasın..
Peki bizde ne işe yarıyor bayrak?.
Bölmeye.. Bir bayrak indirilmiş.. O tatsız eylem karşısında bile birleşemiyor, tam tersine bölünüyoruz..
İndirilen bayrak siyaset malzemesi yapılıyor..
Üç gün sonra seçim var ya.. Bayrağı kullan, rakibi yıprat!.. Yuh be!..
Bayrak eğer, siyasete malzeme oluyorsa, o artık kutsal değil, sıradan bir bez parçasıdır.
İndiren de indirir!.. Bayrağını seven, ülkesini seven, böyle durumlarda soğukkanlı olandır.
Çünkü siyasal istismar yolunda nasıl kullanıldığını gördük. Provokasyonda çok daha kötü kullanılır. Tahriklere kapılırsak, bu ülkeyi bölmek isteyenlerin ekmeğine yağ süreriz.
O bayrak o direkten inmemeliydi. Bir ihmal, bir maceraperest ya da bir provokasyoncuya fırsat verdi. Araştırma yapılır. Suçlular disiplin cezalarını alırlar. O kadar..
Önemli olan o bayrağın direkten inmesi değil. O şov!..
Önemli olan bayrağın gönüllerdeki yerinden inmesi..
Adının telaffuzu bile insanın suçlanmasına yeterken, ulusal (Bak gene o sözcüğü kullandım, hay Allah) bayramlarda bile adını anmazken, şimdi işin içine, seçimler, oy hesapları girince nasıl "Bayrakçı" olduk aniden..
Ama onda bile, birleşmek değil, ayrışmak, bölünmek, birbirimize sövmek için kullanıyoruz bayrağı..
O zaman söyler misiniz, bayrağı gerçekten indiren kim?.
O yüzü maskeli çocuk mu, yoksa, kutsal varlığımızı siyaset malzemesi yapan koca koca adamlar mı?.