Sinan Çetin'in Çanakkale filmini görmedim.. Üç yıl mı oldu ne, çekimden bir bölümü seyrettim ama.. Allahın unuttuğu yerde bir çiftliği varmış.. Bizi davet etti.. Nebil, Sunay, gittik.. Çanakkale savaşları üzerine bir film çekmeye başlamış.. Siperler, askerler falan.. Resmen teftiş ettik.. Çıktık geldik.. Sinan filme başlar, unutur, unutturur.. Ben de unuttum ki, bitirmiş, vizyona sokmuş..
Öyküyü o zaman anlatmıştı..
Bir ana.. İki oğlu var.. Biri Anzak askeri, öteki Türk.. İkisi de Çanakkale siperlerinde, karşılıklı..
Sinan filme gerçekleşmesi mümkün olmayan bir mesaj koymuş.. "Analar cepheye gider evlatlarını çekerse, savaşlar biter.." Kağıt üzerinde bile bitmez Sinan..
Kağıt üzerinde bile bitmez.. Ama filmin ortaya koyduğu çarpıcı bir durum var..
Bugünün gerçeği,
Sinan'ın filmindeki analardan kaç tane yaşıyor bugün aramızda, farkında bile değiliz..
Biri Türk Ordusunda, öteki Kandil'de iki oğul..