Selahattin Ağabey (Beyazıt) telefonda "Necdet Ağabey'i kaybettik" dedi.. Kalakaldım.. Üstelik bu haberi her gün bekliyordum da.. Hastaydı ve son haftalarda durumu iyice ağırlaşmıştı.. Ama bazı insanlar "Ölümsüz" gelir insana.. Necdet Ağabey öyleydi.. Özellikle benim için öyleydi..
Onu ilk tanıdığımda çaylak bir gazeteciydim. Galatasaray'ın önemli bazı transfer sorunları çıkmıştı. O zamanlar "Transfer Anlaşmazlık Komitesi" vardı Federasyonda. Mahkeme gibi çalışırdı. Necdet Ağabey, Galatasaray'ı savunmak için gelmişti Ankara'ya.. Hukuku, yasaları, yönetmelikleri nasıl inceden biliyor, nasıl ikna edici konuşuyordu anlatamam.. Üç davayı da kazandı. Orda tanıştık. Giderek ahbap olduk ama, gitti.. Önce Londra'ya, sonra Amerika'ya taşındığını duydum.. Yıllar sonra karşıma çıktığında, Mexico City'deydik.. Dünya Kupasında.. 1986.. FIFA Yürütme Kurulu üyesiydi.. En alt basamaktan girdiği FIFA'da en tepelere tırmanmış, bu noktaya gelen ilk Türk olmuş, Türklere Uluslararası spor kurumlarının yolunu açmıştı.
Oradaki forsunu görünce inanamadım.. Baş başa yediğimiz bir yemekte anlattı.. FIFA'nın efsane başkanı Havelange'ın en güvendiği çalışma arkadaşıydı. Havelange ona "Benim Türk askerim" diyordu..
Şampiyona boyunca sorunu olan her Türk gazetecinin yardımına koştu.. Bizi durmadan kentin en gözde restoranlarına davet ediyor, eşek yükü ile hesap ödüyordu.. En az 10- 15 kişi oluyorduk.. Bir gün "Necdet Ağabey yapma.. Sana fazla yük oluyoruz" diyecek olduk. Cebinden bir kâğıt çıkardı.. FIFA'nın yürütme kurulu üyelerine verdiği Dünya Kupası harcırahının makbuzu..
"Çocuklar, bu parayı bana FIFA veriyor, dostlarımı ağırlamam için. Cebime atayım diye değil" dedi, kahkahayı patlattı.. O yemekteki bir sözünü hiç unutmam..
"Bugün Dünya Futbolunda çok önemli bir yerdeyim. Ve bu yerimi Galatasaray'a borçluyum. Nereye geldiysem, Galatasaray sayesinde geldim.."
1990 Dünya Kupasında o zaman ilk defa yapılan Üç Tenor Konserini duydum.. Bilet milet kalmamıştı ben Roma'ya vardığımda.. FIFA'da var mıydı acaba?. Necdet Ağabey'e sordum.. "Bakarım" dedi.. Bakmış.. "Ne yazık ki, gelen davetiyeler anında kapışılmış. Gönüllüleri görevlendirdim, karaborsa dahil aradılar. 2500 dolara kadar çıkmışlar ama bulamamışlar" dedi..
Kıpkırmızı oldum.. Türkiye'ye döndüm.. Necdet Ağabey aradı.. Bir paket uzattı.. Açtım.. "Üç Tenor Konseri" bandı.. Video.. Bakar mısınız?..
Daha bakmayın.. 1994, Los Angeles'a gittim, Dünya Kupası için.. Necdet Ağabey gene tüm forsu ile orda.. Beni yemeğe çağırdı. Eşi dünyalar tatlısı Belma Abla, Kazım Baba, dördümüz, o dünyanın en pahalı caddesi Rodeo Drive'da bir İtalyan Lokantasına oturduk.. Necdet Ağabey bir zarf uzattı önüme..
Açtım.. Bir bilet... Üç Tenor Konser bileti.. Roma'da gidememiştim ya.. Konser, Los Angeles'ta tekrar ediliyor dört yıl sonra.. Necdet Ağabey unutmamış ve bu defa erken davranmış. İnceliğe bakar mısınız?. Havelange'ın Türk Askeri, Havelange ile emekli oldu. Ama ikisini de FIFA Onur Üyesi seçtiler, vefalı dostları..
O vefalı dostlar Galatasaray'da yoktu ne yazık ki.. "Nereye geldiysem Galatasaray sayesinde" diye bas bas bağıran Çobanlı'nın adam yerine konmadığı tek ülke Türkiye oldu.
Galatasaray Başkanlarına defalarca nerdeyse yalvardım..
"Bu adam şimdi Güney Kore'ye gitse, hava alanından eskortlu, hostesli arabalarla karşılanır.. Galatasaray'ın Avrupa Kupası maçlarından birine resmen davet edin. Bir arabayla evinden aldırın. Şeref Tribününde Başkanın yanında otursun. Bunların hiç birine ihtiyacı yok. Dünyanın her yerinde her şeref tribünü onun zaten. Mesele, kendi ülkesinde, kendi kulübünde de sevilip sayıldığını görsün.."
Hiç biri yanaşmadı. Necdet Ağabey'i yok saydılar.. Kulübü kuran Ali Sami Yen'in eşini, bir kenar mahalle huzur evinde unutanlarda hangi vefa olacak ki?..
Necdet Ağabey'i, o büyük anıtı, o büyük Türk'ü, o büyük Galatasaraylı'yı bugün toprağa vereceğiz..
Başımız sağolsun!..
