Kanyon sinemalarının ikinci katında, sekiz numaralı kapının girişinde bir arkadaşımı bekliyorum. Keyfim nasıl yerinde.. Bir iki dakika sonra, bu salonda Carmen Operası'nın Londra'nın dünyaca ünlü Royal Opera House sahnesinden bire bir çekilmiş, hem de üç boyutlu filmi yayınlanacak.. Kapıda upuzun bir kuyruk var.. Ünal'a işaret ettim, "Güzelliğe bakar mısın" diye.. Opera filmi ve bütün koltuklar dolacak.
Tam o sırada kuyruğun başına bir karı koca geldi.. 50 yaş civarındalar.. Kılıkları, halleri, tam opera seyircisi..
Beyfendi hatta diplomat havasında.. "Carmen'i Covent Garden'de seyretmişlerse şaşmam" diyeceğim tipler.. Tek aykırı görüntüleri ellerindeki kocaman patlamış mısır paketleri..
Kapıda biletleri kontrol eden genç kız "Bu seansa mısır, yiyecek, içecek almıyoruz efendim, özür dilerim" dedi.. O kadar nazik konuşuyor ki..
"Nesi var ki bu seansın" dedi, dominant tipli hanımefendi..
Görevli genç kız ayni nezaketle "Efendim bu özel seans.. Filmin müziği önemli" dedi..
Hanımefendi gene tersledi genç kızı.. "Başka filmlerde müzik yok mu?.."
Dayanamadım, müdahale ettim..
"Bu filmin tamamı müzik hanımefendi.."
"Siz her şeyi öğretmeyin" diye terslendi..
"Öğretmiyorum hanımefendi.. Sizin anlayışlı olmanız gerekirdi, o kadar" dedim.. Sıradan çıkıp ilerde bir yere oturdular, paketlerini mümkün olduğunca bitirmek için..
Filmden çıkarken öğreniyorum.. Gidip mısırı satan büfeci çocuğu tehdit etmişler, "Bu filme patlamış mısır sokulmayacağını bize niye söylemedin, seni şikâyet edeceğiz" diye..
Bakar mısınız?..
Uygarlığa bakar mısınız?..
Carmen Operası'nı izlerken, yanınızda bir çift, haşır hoşur mısır yiyecek.. O mısırları atıştırırken de, hem de en büyük sessizlik içinde opera dinlemeye (İzlemeye değil, dinlemeye) gelen insanları rahatsız edebileceklerini zerre akıllarına getirmeyecekler ve uyaranları da azarlayıp tehdit edecekler..
Vay ki, vay!..