Bu anlatıyı çok sevgili bir dostumuz iletti.
Hintli bir adam, suda bata çıka ilerlemeye calışan bir akrep görür. Kurtarmaya karar verir ve parmağını uzatır ama akrep onu sokar. Hintli tekrar akrebi sudan kurtarmaya çalışır ama akrep onu tekrar sokar. Yakınlarındaki başka birisi ona, onu sürekli sokmaya çalışan akrebi kurtarmaya çalışmaktan vazgeçmesini söyler. Hintli adam, O'na şöyle der:
"Sokmak akrebin doğasında vardır. Benim doğamda ise sevmek var. Neden sokmak akrebin doğasında var, diye, kendi doğamda olan sevmekten vazgeçeyim ki?"
Kıssadan hisse; en iyisi sevmekten vazgeçmeyelim. Akrepler sokmayı sürdürseler bile...