Annelik zor... Çocuklarının hayata umutla bakması için berbat olaylardan olmadık hoşluklar çıkartacaksın!..
Babanın iş güç sıkıntısını eve taşımasına karşı tampon işlevi göreceksin!..
Daha bir sürü incelik!
Fakat iktidar, itibar ve refah yarışı toplumu teslim aldığından beri...
Anneler de bu çirkin rekabetin bir parçası oldu.
Ne yazık ki, anneleri de korkunç bir hırs bastı.

***
Fox TV'deki Yaş 15 yarışmasını izliyor musunuz?
Yetenekleri pek sınırlı küçücük kızlar yarıştırılıyor hani.
Kızlarının şarkı söyleyip dans ederek ünlü olacaklarını hayal eden anneler onlara menajerlik yapıyor. Hep birlikte hayattan "yırtma" ya çalışıyorlar.
O anneler bu iç bulandıran mücadelenin "zenci" leri aslında!
Oysa bir de ötekiler var; "beyaz Türk" yarışçı anneler!
Geçen gün tanıdığım iki üniversite son sınıf öğrencisi içlerini döküverdi.
Biri dedi ki..
"Bizim annelerimizin de özünde 'Yaş 15' yarışmacılarının annelerinden farkı yok! Küçük yaşlarımızdan beri bizim üzerimizden başka annelerle hırs içinde rekabet ediyorlar. Ve onlara göre biz değeri henüz keşfedilmemiş büyük yetenekleriz. Çok yorulduk, bunaldık artık!"
***
Öğrendim ki..
İktisat okuyan genç kız işletme yüksek lisansı yapmak istemediğini haftalardır annesine anlatamıyormuş.
Sosyal bilimler alanında akademik kariyer yapacağını söyleyince annesi sinir krizleri geçirmiş.
Peki ne olmanı istiyor annen, diye sordum.
Cevap şöyle geldi: "Anneme göre pek uzak olmayan gelecekte CEO olacakmışım; o yüzden mutlaka işletme yüksek lisansı yapmalıymışım! Kendi geleceğime dair planlarım annemin umurunda değil! O hiç bitmeyecek bir başarı ve zirve kavgasına girmemi istiyor."
Son sorum "Peki annen nasıl biri?" oldu.
Cevap: "Aydın, kültürlü bir annem var fakat hayattan çok çekmiş biri!"
Sanat Tarihi eğitimi gören delikanlının annesi ise okula girdiği yıl ona küsmüş!
"Babam bozulur sanıyordum annem küstü" diyor. Ev ortamını teslim alan bu ruh hali hâlâ tümüyle geçmemiş.
Neden mi?
Çünkü o yıllar boyu oğlunun "iyi para kazanan, üstelik tanınmış biri" olacağı hayalini kurmuşmuş!
***
Hayat acımasız...
Ekmek aslanın, itibar kurdun ağzında...
Biliyoruz bunları.
Ama bu hoyrat gerçekliği biraz olsun yumuşatacak olanlar anneler değil mi?
Kendi acısını çocuklarının çıkartmasını isteyen ve onların geleceğine ipotek koymaya çalışan yarışçı anneler nereden çıktı? Neden bu kadar çoklar?
Nasıl da derinden yaralayıcı bir şey bu!