Eveeet... Gelelim içeriye. Yani Merkez Kitaplar'ın kokteyline. Orada da bambaşka bir duygu yoğunluğu yaşandı. Hele işin serdümeni Defne Asal Er'in yüreği ve bedeni aynı şiddette titreyerek yaptığı konuşma sırasında; "Bir yayın 'şirketi' değil, bir yayın 'evi' olmak istiyoruz. Büyük ama sıcacık bir ev" deyişi bu duyguları daha da pekiştirdi.

Titiz olan kim?
O tatlı telaş mekânında en mutlu olduğum an, Doğan Hızlan hocamızı gördüğüm andı. Bilen bilir; Doğan Hoca seçici, titiz yapıdadır. Kolayına rağbet, itibar, icabet etmez bu türden etkinliklere.

Değiştir haydi!
Söz Doğan Hoca'dan açılmışken hınzırlıklarımı anlatmadan eder miyim. Ben sevgili ustayı ne zaman görsem takılırım;
"Hocam Hürriyet' teki köşe fotoğrafın aynen de piyanist şantör afişlerine benziyor. Elinde tuttuğun kitap sankim de klavye gibi duruyor, ne olur değiştirin o resmi."
Hoca da hak verir, "Hemen değiştirteceğim haklısın" der. Lakin aynen devam eder o görüntü.

Lafı ağzımdan aldı
Lares Park'ta karşılaşınca bu kez lafı o aldı ağzımdan: "Bana yine fotoğrafı soracaksın. Değiştirmiyorlar işte ne yapayım Savaşçım" dedi susturdu beni. Ben de Cemal Reşit Rey'de çiğ köfte yoğrulmasına ilişkin yazısını hatırlatıp; "Beterin beteri varmış hocam. Ayasofya' yı ışıklandırdın ama hem oranın hem de 200 metre ötesindeki Sultanahmet Camisi' nin yanı başında köfte piyaz, turşu, muhallebi satışına engel olamadın" dedim.
Meğer Sultanahmet Meydanı' nı süfliliğe boğan Ramazan Şenlikleri'nden haberi yokmuş.
Gülerek dedi ki:
- Hiçbir şeyi unutmuyorsun köftehor.
Ben de yanıtladım:
- Unutmam tabii hocam. Aptalın zekası hafızasıdır.
Hazır söz açılmışken aşağıda Hoca'nın o köfte yazısından alıntı ve karşıt yazımdan pasajlar sunayım hadi.