Sadece siyasette değil, diğer alanlarda da lider yöneticiler genellikle "bir büyük iş" yapar:
* Türkiye'de "ulusal ekonomi" ancak Adnan Menderes döneminde kuruldu...
* "Barajlar kralı" Süleyman Demirel sanayiye gerekli enerjiyi sağladı...
* Turgut Özal ihracat hamlesiyle bizi liberal ekonomiyle tanıştırdı...
* Tayip Erdoğan hem ekonomik, hem de siyasi alanda Türkiye'yi bir küresel aktör haline getirmeye uğraşıyor...

***
Ancak her liderin bir sınırı vardır.
Örneğin Deniz Baykal'ın izlediği politikalar, bilhassa yüksek yargı alanında AKP'yi durdurdu ama partiyi de yüzde 20-22'lik bir oy oranına sıkıştırdı.
Derin operatörler bu basıncı fark etti. Alçakça bir biçimde Baykal'ı tasfiye ettiler. CHP derin bir nefes aldı.
Ben benzeri bir basıncın Fenerbahçe camiasında oluştuğunu düşünüyorum:
Aziz Yıldırım, F.Bahçe tarihine, "tesisleşmeyi tamamlayıp kulübü paraya boğan başkan" olarak geçecek. Adı altın harflerle yazılacak.
Ama aynı zamanda "büyük hüsranların başkanı" olarak da anılacak.
F.Bahçe'ye artık "futbolda yenilenebilir başarıyı" sağlayacak vizyoner bir başkan gerekiyor.
Çünkü Aziz Yıldırım'ın futbol bilgisi ve yönetim kapasitesi, doğal sınırlarına geldi dayandı.
Para var... Tesis var... Muhteşem bir taraftar var... Özverili bir yönetim kadrosu var... Ama Yıldırım başarıyı ikinci sınıf hoca ve topçularla yakalamaya çalışıyor.
Kapasitesi bu kadarmış.