Maçın başlangıcı... Santrayı Fenerbahçe yaptı; topu korner bayrağına doğru uzun oynadı. Belli ki amaç rakibe önde baskı yapmak. Fakat 25-27 dakika bunu sağlayamadılar. Kontrollü oynadılar. Bir türlü maç öncesi strateji uygulanamadı. Bunda hem Gaziantepspor takımının alan savunmasını iyi yapması hem de Fenerbahçe'nin yerleşik düzendeki rakip savunmayı açamaması, yaratıcılıktan uzak olmaları etken oldu.
Fenerbahçe, 27'den sonra istediği baskıyı kurabildi. Takım halinde hücum yaparken iki kontra yediler. Bunlardan biri golle sonuçlandı. F.Bahçe özellikle bu sezon oyun içerisinde bu sıkıntıyı çok yaşadı. Maçların çoğu dakikalarını hep geride oynadılar; hep maçı çevirmeye uğraştılar. Dün de öyle oldu.
1461 Trabzon maçı, Bursa maçı, Elazığ maçı ve bu maç... Hepsinde oyunun son bölümlerinde ikişer gol attılar. Hem oyun disiplinine sadık hem fizik olarak kuvvetliler. Bu istatistikler tabii ki yalan söylemiyor; kuvvetli bir takım Fenerbahçe fizik olarak.
Psikolojik olarak çok ama çok zor bir maçtı. Geriye de düşünce daha da zorlaşmıştı işleri. Önce Sow, sonra Semih'in golleri Fenerbahçe'ye bence hak ettiği bir galibiyeti getirdi.
Maçın kırılma anları var. İkinci yarının başında Mehmet Topuz'u ikiye bir yakalayan Gaziantepsporlu Cenk kötü bir tercih yaparak maçın kopma ihtimalini kullanamadı.
Fenerbahçe'nin kupayla birlikte ikinci yarıdaki performansını görünce açıkçası ben Fenerbahçeliler'in bu sezondan fazlasıyla ümitli olmaları gerektiğini düşünüyorum.
Meireles henüz hazır değil. Şimdilik idare ediyor. Semih de diyor ki; "Hocam bana bu formayı ver artık." Gerçekten de sadece golleri değil, oyundaki arzusu, orta sahaya kadar gelmesi, oyunun rakip yarı alanda kalmasını sağlaması da hem Semih hem Fenerbahçe için gelecek adına çok önemli bir artı.
Hakem Abitoğlu bence temiz bir maç yönetti.