Anneler Günü'nden başlayarak, her güzel, her anlamlı güne saldıran sözde solcular, "Bunlar Amerikan icadı satış, ticaret günleri" derler. Klişeci ya bunlar.
Oysa, diyelim öyle.. Bugün Sevgililer Günü.. Bugünün özel hediyeleri yüzünden, kaç milyon, hatta milyar ailenin karnı doyacak bir düşünün..
Tezgâhtarından başlayın.. Üretimden nakliyesine kaç milyon o satışlardan pay alıyor..
Bugünü Holly sayesinde ülkemize getiren ve 1981 Şubat"ından beri geleneksel yapan kişi olarak, bunu gururla söylüyorum.
Ki öyle değil.. Sevgililer Günü'nün geleneksel iki hediyesi var.
1- Hayat boyu saklanacak bir kart..
2- Sevginin simgesi, beynin mutluluk hormonu, yani aşk hormonu feniletilamine sahip, yiyene ayni hormonu veren çikolata..
Ya da kırmızı gül.. Pahalıysa karanfil.
Yani çok çok ucuz, hepsi..
Yaso'yla beraber eski Sevgililer Günü yazılarımdan seçmeler yaptık bugün sizlere..
O zaman, madem sevginin, aşkın sembolü çiçek.. Gül.. Kırmızı gül.. Buyurun o zaman, hepinize benden ve Yaso'dan bir demet kırmızı gül..
*
Kan rengi, kıpkırmızı güllere bayılırdı.
Zaten onlarla adaştı da.. Rose... Gül yani adı.. Kocasının sevgili Rose'u.. Her yıl Sevgililer Günü'nü kapının önünde bulduğu enfes fiyonklarla süslü kucak dolusu kırmızı güllerle kutlardı. Hiç aksamadan. Hatta kocasını kaybettiği yıl dahi kapısı çalınmış, gülleri kucağına bırakılmıştı. Tıpkı geçmişte olduğu gibi, küçük bir kartla birlikte..
Her yıl güllere iliştirdiği karta aynı cümleleri yazardı..
"Seni geçen sene bugünkünden daha çok seviyorum." Birden, bunların son gülleri olduğunu düşündü.. Önceden ısmarlamış olmalıydı..
Öleceğini nasıl bilebilirdi?. Zaten her şeyi önceden planlamayı ve yapmayı severdi..
Yumurta kapıya gelmeden..
Gülleri özenle içeri taşıdı.. Vazoya yerleştirdi..
Vazoyu da konsolun üzerine, eşinin kendisine gülümseyen fotoğrafının yanına koydu. Orada kocasının koltuğunda oturup saatlerce gülleri ve fotoğrafı seyretti.
Sessizce..
Bitmek bilmeyen bir yıl geçti..
Yapayalnız ve hüzün dolu bir yıl.. Sonra bir sabah kapı çalındı..
Tıpkı eski günlerde olduğu gibi.. Kırmızı gülleri, üzerinde küçük kartıyla birlikte eşikteydi.. Sevgililer Günü'nü kutluyordu.
Gülleri içeri aldı. Şaşkınlık içinde doğru telefona gitti. Çiçekçi dükkânını aradı..
Onu bu kadar üzmeye kimin ne hakkı vardı?
"Biliyorum" dedi çiçekçi..
"Eşinizi geçen yıl kaybettiniz.. Telefon edeceğinizi de biliyordum.. Bugün size yolladığım gülleri çok önceden ısmarlamış, parasını da ödemişti.. Hep öyle yapardı, zaten.. Hiç şansa bırakmazdı. Dosyamda talimat var. Bu çiçekleri size her yıl yollayacağım. Bir de özel kart bıraktı kendi el yazısıyla. Bilmeniz gerek diye düşünüyorum.. Ölümünden bir yıl sonra çiçeklere iliştirmemi istediği kart.."
Rose hıçkırıklar arasında teşekkür ederek telefonu kapadı. Parmakları titreyerek zarfı açtı..
"Merhaba sevgilim," diye başlıyordu, kart.. "Bir yıldır ayrıyız. Umarım senin için zor olmamıştır. Yalnızlığını ve acılarını hissedebiliyorum.
Giden sen, kalan ben olsaydım neler çekerdim kim bilir? Sevgi paylaşıldığında yaşamın tadına doyum olmuyor.
Seni kelimelerle anlatılamayacak kadar çok sevdim. Harika bir eştin, dostum, sevgilim, benim. Sadece bir yıldır ayrıyız. Kendini bırakma. Ağlarken bile mutlu olmanı istiyorum.
Onun için bundan sonraki yıllarda güller hep kapımızda olacak. Onları kucağına aldığında paylaştığımız mutluluğu ve kutsandığımızı düşün. Seni hep sevdim..
Her zaman da seveceğim. Ama yaşamalısın.
Devam etmelisin.
Lütfen..
Mutluluğu yeniden yakalamaya çalış.
Kolay değil, biliyorum ama bir yolunu bulacağına eminim. Güller, senin kapıyı açmadığın güne kadar gelmeye devam edecek.
O gün çiçekçi beş ayrı zamanda gelip kapımızı çalacak, eve dönüp dönmediğini kontrol edecek.
Beşinciden sonra emin olarak gülleri ona verdiğim yeni adrese getirip seninle yeniden ve ebediyen kavuştuğumuz yere bırakacak..."
***
..VE İŞTE SEVGİLERİN EN GERÇEĞİ!..
Gerçek sevginin kitabını tesadüfen buldum.. Sevgi genelde öyle bulunur zaten.. Tesadüfen..
Benim çocukluk heyecanım, Kambur Şövalye de Legarder'i izlemeye gittiğim gün Beyoğlu'ndaki bir bodrum sinemasının dehlizinde ufak tefek bir Japon, bir portakal sandığını ters çevirip yaptığı tezgâhında, tuvalet parasına, 100 bin liraya (Bugünün 1 lirası) satıyordu bu "Sevgi" kitapçığını..
Japon yazar Masumi Toyotome yazmıştı.
Üçe ayırmıştı yazar, sevgileri..
Eğer türü sevgi.. Seni severim, "Eğer" bana Ferrari alırsan..
Çünkü türü sevgi.. Seni seviyorum.. "Çünkü" Ferrarin var.." Çünkü türü sevginin daha iyi olduğunu anlatmıştı yazar..
"Eğer türü gibi şarta bağlı değildir. Sahip olduğu şeyler yüzünden insanın sevilmesidir o. Güzel diye.. Yakışıklı diye.. Sanatçı, zengin diye.. Ünlü diye sevilmek insanın hatta hoşuna gider.." demişti..
Ama onu da elinin tersi ile bir kenara itmişti. Çünkü bu tür sevgi, büyük bir stres yaşatırdı.. "Ben bunlara sahibim diye seviliyorum. Kaybettiğim gün beni sevenler de kaybolur etrafımdan" korkusu getirirdi.
Eninde sonunda da, eğer türü sevgi ile aynı kapıya çıkardı, çünkü türü de.. Sevilen siz değildiniz.. Sahip olduğunuz ve kaybedebileceğiniz şeylerdi.
Peki neydi, gerçek sevgi?.. Asıl sevgi.. Kutsal sevgi.. En güzel sevgi..
*
*
Tariflerine katıldığım Masumi Toyotome'nin bu kötümserliğine katılmıyorum..
Bu sevgi bu dünyada yeterince var..
Bugüne kadar bulamadıysak, yeterince aramamışız demektir. Bulacağımıza inanmamışız demektir. İlk tatsız deneyimden sonra yıkılmışız demektir.
Oysa "Sevgi" bir yerlerde bizi bekliyor..
Bulana kadar aramaya devam!..
Hatta.. Ve hatta sevgili okuyucular, Belki de böyle bir sevgiye sahibizdir de haberimiz yoktur. Biraz dikkatli bakalım etrafımıza..
(Bu yazı 13 Haziran 1999'da yayınlandı.)
***
SEVDİĞİM 'SEVGİ' LAFLARI..
(Başlığa kanmayın. Bunlar aslında Yaso'nun benim köşemden, 30 yıllık köşemden seçtiği laflar..) "Aşk kızamık gibidir. Ne kadar geç yakalanırsanız, o kadar tehlikeli olur." Douglas Jerrold
***
"Öpmeye kıyamadığım" deyişini anlıyor mu yeni kuşaklar?. Hıncal Uluç***
"Ölürsem yalnız gideceğim.. Ama aşkım hâlâ iki kişilik... O kafamda oldukça, hep de iki kişilik kalacak.." Hıncal Uluç (Ataol Behramoğlu'nun dizelerinden ilhamla..)***
"..Tesadüfen. Sevgi, genelde böyle bulunur zaten. Tesadüfen.." Hıncal Uluç***
"Sevginin ve değerin en yanılmaz ölçeği, tercihtir, önceliktir... Çünkü en sevilen, en önce gelir." Hıncal Uluç***
"Sevgide önemli olan bir arada olmaktır. Sinema bahanedir, sadece.." Hıncal Uluç***
"Aşk aşı gibidir. İnsanın ikincide ağır hastalanmasını önler." Honore de Balzac
LATİN SÖZLERİ
"Sivis amari, ama!."
"Sevilmek istiyorsan, sev!" Martialis