Kendime ilke edindim, sohbete gittiğim liseler ve üniversitelerde gençlere de hep söyledim..
"Sürüden ayrılanı kurt kapar. Ama ayrılmayan da hayat boyu 'Koyun' olarak yaşar!." Bugün bir şeyler başardıysam, sürüden ayrılma cesaretim sayesindedir.
"Hıncal herkesin yazdığından başkasını yazar" denmesinin sebebi budur.
Haksız ithamdır aslında. Ben herkesin yazdığından başkasını yazmam. Ben herkesin olmasa da çok kişinin düşünüp de "Ne olur, ne olmaz" diye yazmaya cesaret edemediklerini yazarım. Fark yaratan, beni farklı yapan da odur.
Başarı, fark yaratmayı göze alanlarındır.
Koyunların değil..
Bir gün Richard Bach'ın Martı'sını buldum. Bir nefeste okudum. Köşemde yazdım. Baskı üstüne baskı yaptı.. Binler okudu..
"Martı Jonathan Livingston", bir martının kendini aşarak martı sürüsünden sıyrılma ve özgürlüğe ulaşma mücadelesini anlatır.
Martı Jonathan, sadece karnını doyurmak için uçmuyordu. Yeteneklerini zorluyor ve yaşamın mükemmelliğini anlamaya çalışıyordu.
Tüm gününü daha hızlı ve mükemmel uçmak için sürüden ayrı çalışarak geçiriyordu.
Bu tutkusu yüzünden sürüden atıldı, yalnızlığa mahkum edildi ama bu onun umurunda değildi. Çünkü sınırlarını genişlettikçe, imkansızı başardıkça hayat onun için daha da anlam kazanıyordu." Yani ister yerde yürüyün, ister havada uçun, fark yaratmazsanız, binlerce koyun, binlerce martıdan biri olarak kalır, binlercesinden biri olarak da gidersiniz.
Öyle gidersiniz ki, yok olduğunuzda sürüden birinin eksildiğinin bile farkına varılmaz.
Şimdi bunları niye yazdım?.
Barış Pınarı Harekatı'nın başladığı çarşamba akşamı, bütün haber kanalları tüm ekrana kalın kırmızı çerçeve attılar..
Tepe, alta, ya da yana yukardan aşağı "Son Dakika" yazdılar.. Alt yazı kırmızı..
Tamam!. Doğru..
Ama, perşembe, cuma geçti.
Cumartesi.. Hâlâ Kırmızı.. Hâlâ Son Dakika.. Hepsi.. İçlerinde son dakika haberi de var gerçekten. Yeni bir haber. Yeni gelişme.. Önemli biri konuşmuş.. Ama üç günden beri ekranlar kırmızı, üç günden beri olanların hepsi ayni kırmızı alt yazıda tekrar tekrar geçtiği için, hangisi yeni, hangisi bayat onu ayırma imkanı bile yok. Son dakikadaki önemli bir gelişmenin bile farkına varamıyorsunuz, yani..
Bütün haber kanallarını tıkladım..
Hepsi ama hepsi ayni.. Her zaman böyleler zaten.. Hepsi tıpkısının aynisi bir sürü..
Birinin başında çok sevdiğim bir arkadaşım var.. Mesaj attım..
"Demek 3. Dünya Savaşı çıksa, 3 sene "Son Dakika" yazacaksınız öyle mi?. Yahu dünyada, ülkede tonla çok önemli şeyler oluyor. Harekatta da çok önemli şeyler oluyor.
Onları nerden öğrenecek, gerçek son dakikayı nasıl fark edeceğiz?. Hepiniz koyun sürüsü gibi birbirinizi taklit ediyorsunuz..
Hepiniz ayni şeyi yapıyorsunuz.
FARK YARATMA yüreği birinizde yok mu yahu?: Salla başını al maaşını, yat aşağı, yap herkes ne yapıyorsa.. Bu mu gazetecilik? Bunca haber kanalı içinde insanlar niye seni izlesin bir, tek bir sebep söyle?.
Sürüden ayrılanı kurt kapar, ama ayrılmayan da hayat boyu koyun olarak kalır. Dünya tarihi niye Piri Reisleri, Colombusları yazar, bir düşün!. Düşünmeye cesaret et hiç değilse!." Ses çıkmadı. Kanalı, şimdi pazartesi sabahı, hiç fark yaratmadan, hiç kimseye "Yahu falanca kanalda gördün mü, dinledin mi" dedirtmeden, dedirtemeden "Koyunsal Yayınlar"a devam ediyor hâlâ..
Yurtta, dünyada olan onca önemli şeyden haber vermek, halkın haber alma hakkına hizmet etmek görevleri değil..
Koyun sürüsünden bir parça olarak kaldıkça, işleri, maaşları riske girmez, otururlar oturdukları yerde.. Çünkü farksız oldukları sürece, koltukları ve maaşları sağlamdadır.
Ben "Haber" meraklısı bir insanım.. Bu yüzden yabancı haber kanallarını da dolaşırım mutlak.. BBC World, CNN İnt. Al Jazeera, Euro News, France 24!.
Bu koyun olma meraklıları da izleseler, "Haber Kanalı nedir" öğrenirler.. "Son Dakika" nedir, ne zaman, nasıl kullanılır" onu da öğrenirler. En önemlisi "FARK NASIL YARATILIR" diye ders de alırlar..
Ama nerde.. O maaş, o koltuk uğruna, minnacık dünyalarında bir koyun olarak yaşamaya razı onlar!.
Bir Avusturyalı faşoya Nobel Edebiyat Ödülü verildi. İşte "Son Dakika!." Bir Türk sporcusu tarihte ilk defa "Jimnastik'te dünya şampiyonu oldu" işte son dakika..
Bunları, duyan, fark eden, önemini kavrayan ve millete anlatan bir tek haber kanalı oldu mu?.
Topla kerameti kendinden menkul bir yığın adamı.. Saatlerce palavra, saatlerce laf sokuşturmalar dinle, dinleyebilirsen, ki arada gerçekten önemli, gerçekten açıklayıcı analizler kaynasın gitsin!.
Yazıklar olsun, Barış Pınarı gibi bir ulusal harekatı, bir Mehmetçik Operasyonu'nu bile iç siyasete alet edenlere, sövme sebebi yapanlara yazıklar olsun..
Onlara fırsat veren, yer açanlara da..
"Barış Pınarı" yetmez..
Bu ülkeye bir de "Barış Medyası Harekatı" gerek!.

***

Sosyal mi, soysuz medya mı?.

Trol lafı az kalır bunlara da, bu yüzden daha iyi tarif eden bir sıfat aradım..
İşi gücü Sosyal medyada dikkat çekmek olan bir takım tipler var.. Oturdukları yerden, hiçbir masrafa girmeden, hiçbir zahmete katlanmadan ses getirmek, üne kavuşmak, bunu bir şekilde paraya döndürmek için hayal kuranlar, çırpınanlar var..
Sosyal medyada ses getirmek için nasıl bir mesaj koymalısın?.
Aklı başında bir şey yazar, görüşünü bildirirsen kimin dikkatini çeker ki?. En kolay yol sövmek.. Ve de ünlü birine sövmek!.
Bunu yaparak, yıllarca köşe tutanlar var esas medyada da, sosyal medyada niye olmasın!.
Barış Pınarı Harekâtı başından beri Sosyal Medya'da bu tipler gündemde..
Herkese, her şeye, her türlü saldırıyorlar..
Doğrusu, zerre aldırış etmemek bunlara.. Ama ne yazık ki, en başta benim medyam ediyor, bunları haber yapıyor.
Yani bilerek, bilmeyerek bir ulusal konuyu bile kendi kişisel menfaatleri için kullananlara alet oluyor.. O zaman yüzlerce, binlercesi harekete geçiyor..
"Geçerse geçsin" demeyin..
Bu ülkede sosyal medyaya göre karar alan, onlara göre davranan ünlüler var. Köşe yazarlarını bile kontrol ediyor herifler.. Yazıları "Like" alsın diye sosyal medya kölesi köşeler yazılıyor..
ŞİMDİ BAKIN..
Barış Pınarı Harekâtı başladı. Bir savaş falan değil, bugüne dek yurt içinde yapılan PKK harekatının bu defa, sınırlarımızı güven altına almak için planlanan çok ama çok sınırlı bir yurt dışı bölümü..
Hepsi o.. Dünyaya anlattığımız ama, öteden beri bize muhalif bazı Avrupa ülkelerinin anlamazdan geldiği şey, asıl bu..
Yurt dışı yapmak zorundayız çünkü, PKK'nın yerleştiği o yerlerde devlet yok.. PKK'nın devamcıları var.. DEAŞ kalıntıları var.. Sözde Suriye sınırı ama, Suriye devleti orda yok. O zaman benim halkımın güvenliğini, can ve mal güvenliğini sağlamanın yolu, bir güvenli bölge oluşturmak. O yüzden hareket, sınır aşırı, hepsi o. Çok sınırlı olarak, sınır aşırı..
Peki Başkan Erdoğan'ın ısrarlı, devamlı ve altını çizerek anlatmasına rağmen, en çok anlamayan kim?.
Biz!.
Kafamızda "Ülkemiz savaşta.. Ne yapmalıyız?." Yahu değil!. Ülkemiz savaşta değil.. Devlet yönetimindeki TRT'yi izleyin.. TRT1'de, TRT2'de, TRT Müzik, TRT Nağme'de bir değişiklik var mı?.
Bırakın "Yas" programlarını "Ağırlatılmış müzik" talimatı verilmiş mi?.
Her taraf, şıkır şıkır, şarkılar türküler..
O zaman devam.. Hayat aynen devam.. Hakkari'de, Tunceli'de harekat neyse, Tel Abyad'daki de o işte..
Halkın geneli, her şeyin farkında, hayatına devam ediyor da zaten..
Nerelere gittim çarşamba akşamından beri.. Her yer tıklım tıklım, her yer cıvıl cıvıl..
Cem Yılmaz bir jest yapmış.. Şovunun gelirini Mehmetçik Vakfı'na bırakmış.. Şehit ailelerine yardım eden vakfa bağış harika değil mi?. Hem hayat devam edecek, hem de Cem, sadece kendisinin değil, ona bilet alarak gelen herkesin şehit ailelerine katkıda bulunmasını sağlamış olacak.
Alkış!.
Yok canım.. Bir takım güya sosyal, aslında soysuz medya mensupları ve Cem Yılmaz düşmanları, bu harika harekete bile sövdüler..
Bazı sanatçılar tersini yaptı, konserlerini, şovlarını iptal ettiler..
Yanlış.. "Her şey eskisi gibi devam etmeli" diyen devlet politikamıza aykırı.. Ama işte o sosyal medyaya yem olmamak için bir şey yapmak lazım ya..
Peki kurtardılar mı?. Ne gezer?.
"Efendim bu ortamda bilet satamam, boş kalır" diye iptal etmişler de.. Daha neler neler?.
Çünkü, söversen yayılıyor, söversen gazetelerde haber oluyorsun.
Siz bugüne dek, gazetelerde ve TV'lerde "Sosyal medya Cem Yılmaz'ı alkışladı" diye bir haber okudunuz mu?.
Söversen habersin.. "Alkış" haber olmaz!.
İşte size bir "Yazıklar olsun" daha..
Mehmetçik sınır ötesinde, biz içerde rahat edelim diye ölümü göze alarak, kahramanca, mertçe, aslanlar gibi yürüyor.
Biz burada, birbirimizi PKK'dan da, DEAŞ'tan da daha beter, yemekle meşgulüz!.
O Mehmetçiğe layık mıyız biz?. Bu halimizle layık mıyız?.
Hele bir iyi düşünün.. İyi düşünelim hepimiz!.

***

Bir buluşmanın güzelliği..

Nerdeyse yarım asırlık arkadaşlar, Ankara'dan tabii.. Onlar Kolejli, Kuzen Necip Kışlalı, Berk Vural, Ali Nizamoğlu.. Ben Mülkiyeli..
Konuşuyoruz da, Necip'le ayarladık "Hadi bir de yemek yiyelim" diye..
Bebek Kırıntı..
Nasıl bir sarmaş dolaş olduk. Sonra nasıl tatlı sohbetlerle "Bitmesin" dediğimiz bir yemek.. Ama bitti. Sıra tatlıya geldi. Baktım, "Oreo" diye adını ilk duyduğum bişey var.. Garsona sordum..
"Çikolatalı, dondurmalı bir tatlı" dedi. İkisine de itirazım yok..
"Deneyelim bakalım" dedim..
Geldi..
Tatlı kaşığı ile bir parça kesip ağzıma attım. Enfes!.
Ali tatlı istememişti. "Harika bişey..
Bi tat ucundan" dedim..
Ali "Çikolata bende alerji yapıyor" dedi.. "Ama gariptir. Sadece siyah çikolataya alerjim var. Beyaza değil.." Güldüm..
"Peki Çikolata renkli şarkıcısı Nat King Cole'u dinlemek de alerji yapıyor mu?."

*

Bu şirin anıyı niye yazdım.. Başka bişey anlatmak istiyorum, size de..
Telefon, mesaj, sosyal medya yetmez..
Eski dostlarınızı arayın.. Buluşun..
Birlikte bi yemek yiyin mesela..
Nasıl farklı bir güzellik olduğunu göreceksiniz..
Sosyalleşme, el ele, yüz yüze, göz göze oluyor. Gerçek tat, lezzet orda..
Sosyal medyada değil. "Bir milyon takipçim var" diyenlerin aslında ne kadar ama ne kadar yalnız olduklarını anlamanız, farkı, gerçeği görmeniz için bir buluşma ayarlamanız yeterli..
Sorun bakalım kendinize mesela..
"Dört eski arkadaş en son ne zaman buluştunuz?." Bu arada.. Eskilerden dost, Sezen Cumhur Önal'a da bir selam sarkıtmış oldum. Onun TRT devirlerini yaşayanlar anlamıştır, zaten..

***

34 DL 0171!.

Gece vakti.. Nispetiye Caddesi'ndeyiz..
Aydınlatma yetersizdir orda.. Loş.. Yaya geçitleri de bir garip.. Bu yüzden karşıdan karşıya geçenlerin çok azı o tek yaya geçidini ve ışığı bekler, olduğu yerden dalar yola..
Koyu renk giymişse çok geç fark edersiniz.
Bu yüzden benim arabam, o saatlerde, o yolda hele özellikle, "Meskun mahal yasal hızı ile" gider..
Gene öyle gidiyoruz. Arkamızdaki durmadan korna çalıyor..
Caner "Çakarlı Hıncal Bey" dedi..
Çakarlı arabalar hakkında İçişleri Bakanı Süleyman Soylu'nun da, İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu'nun da, talimat, genelge ve emirlerini biliyorum.
Bu yüzden soruyorum..
Bu 34 DL 0171 beyaz plakalı minibüs kime ait?.
Çakarı yasal mı, yoksa Tarlabaşı'ndan 500 liraya alınanlardan mı?. Yasal çakarsa, bir tatil günü o akşam saatinde hangi acil göreve gidiyor da, çakarları çalıştırıyor?.
Bir de devamlı kornaya basıyor, ki aslında İstanbul'da korna yasağı da var. İmamoğlu'nun "Gürültü kirliliği ile savaşacağım" sözüne rağmen zerre azalmayan korna rezilliğidir bu..
Bu beyaz plaka bunca kuralı, talimatı ve emri nasıl ihlal ediyor?.
Kim cevap verecek bana..
Belediye Basın Bürosu her zaman veriyor. O tamam!.
Ama Vilayet, Emniyet ve Trafik Müdürlüğü, bu gazetede, bu köşede, resmen makam isimleri verilerek sorulan sorulara neden ısrarla ve inatla cevap vermiyor, Sayın İçişleri Bakanı Süleyman Soylu, bu defa alenen ve resmen şahsınıza soruyorum, bir vatandaş, İstanbul'da yaşayan bir TC vatandaşı olarak?.
Vali'ye ve Emniyet Müdürlerine gizli emir mi verdiniz, Sakın ola Hıncal Uluç'a cevap vermeyin, diye?.
Sükut ikrardan gelir Sayın Bakanım!.
Bugünlerde yoğunsunuz ama, bu işin tadı iyice kaçtı, bilin istedim!.

***

TEBESSÜM
Kız- İki şey olmasa çok iyi dans edecektin!. Delikanlı- Nedir o iki şey?.
Kız- Ayakların!.

SEVDİĞİM LAFLAR
Yaşamınızdaki her sorun, içinde bir Armağan saklar.
Richard Bach