30 Ağustos sabahı Etiler'deki evimden çıktım. Tepecik Yolu, Nispetiye Caddesi, Köprü, Bağdat Caddesi, Kadıköy İskele Meydanı'ndan geçtim.
Kadıköy'deki Karaköy İskelesi İstanbul Kitabevi'ndeki Kahve Konseri'ne geldim. Dönüş'te sahildeydim.
Salacak, Üsküdar, Kuzguncuk, Beylerbeyi, Köprü..
Niye ayrıntılı yazıyorum?.
İstanbul'un bir tatil gününde hem de nasıl cıvıl cıvıl yerlerinden geçtiğimi anlatmak için..
Yaşadığım Alkent'in hemen her penceresinde bayrak asılıydı o sabah!. Çok eleştirdiğim, o üç kuruş tasarruf için, sitemizin marka değerini nerdeyse yok edecek eylemler yapan yönetim, bu defa paraya kıymış, her daireye bir bayrak dağıtmıştı hafta içinde. Pek çoğu da asmıştı o bayrakları görünecek şekilde..
Ama TEM ve Levent bağlantı yolu, önemli bir arter olan Tepecik Yolu'ndaki bayrakları saymam için parmaklarım yetti.
Nispetiye Caddesi de aynen öyle.. Zincirlikuyu Meydanı, başta, kaçak inşa edilmiş katlarıyla milyarlar kazanan, benim boykot ettiğim Zorlu, o gökdelenlerin çoğunda bayrak yoktu. Sonunda keşfettim. Zorlu görünmez yerine bir ufak şey sallandırmış meğer!. Ötekilerde o bile yok!.
Kadıköy daha da beter!. Bağdat Caddesi'nden sahile iniyorum.
Sağlı sollu bayraklar üç, beş.. Ama "Altı" değil..
Karaköy İskelesi'ne girerken döndüm meydana baktım. Sahile paralel meydanda yüzlerle metre içinde 10 bayrak yok.. Yazı ile on..
Kadıköy'den Beylerbeyi'ne sahilden giderken, karşıya bakıyorum..
Karşı sahil baştan sona kırmızı beyaz olmalı, bu bayramda..
Hele o İstanbul'a yeni bir siluet çizen Maslak başta gökdelenler..
Ara ki kırmızı bulasın!.
Yahu ben, Amerika'da, Fransa'da, geçiniz Bulgaristan'da mesela ne milli bayramlar yaşadım..
Yunanistan'da yahu..
Bir sabah uyandım Atina'da kıyamet kopuyor..
İhtilal oluyor sandım..
Otel odamın penceresinden baktım.. Her yer mavi beyaz.. İnsanları sokaklara dolmuş..
Fırladım aşağı indim..
Lobide, resepsiyondaki gence sordum..
"Ohi Bayramı" dedi.
"O ne" dedim..
"Ohi" Rumca "Hayır" demekmiş..
Türklere "Hayır" dedikleri günü kutluyormuş Yunan Milleti..
..Bir de bize bakın. O Yunan'ı, hem de misli ordularıyla, arkalarında İngilizlerle Anadolu'yu işgal eden Yunan'ı, dağıtılmış ordusu, işgal edilmiş, düşmana teslim olmuş İstanbul'una rağmen, hem de nasıl imkansızlıklar içinde yendiğimiz, dağıttığımız, denize dökene dek kovalamaya başladığımız Zafer Günü"nü yaşayan yok İstanbul'da..
Sanki işgal günlerinin İstanbul'u.. Sanki bayrak asmak, sanki "Milli Coşku" yaşamak yasak!.
Sevgili okurlar..
Gördüğüm sahiller, içinden geçtiğim bayraksız yolların tümünde yerel yönetimler, lafa geldi mi Atatürk'ün kurduğu CHP'nin elinde..
İstanbul Büyükşehir CHP..
Beşiktaş CHP.. Şişli CHP.. Kadıköy CHP..
Yahu benim çocukluğumun Zafer Takları'ndan vazgeçtik..
Caddenin üstüne boydan boya bayraklar as.. Bir bez pankart tak yahu "30 Ağustos kutlu olsun" diye..
Atatürk'ün kurduğu parti, onun Başkumandanlık yaptığı, Yunan'ın işini bitiren Dumlupınar'ı, Başkumandanlık Bayram Muharebesi'ni unutuyor, unutturuyorsa..
