Sabah garajdan bindim arabaya..
Çıktık ki, dışarısı garajdan karanlık. Gece gibi ve nasıl bir sağnak boşalıyor delinmiş gökten..
Müzik setine dokundum, içeriye Erol Evgin'le Ajda Pekkan'ın sesi doldurdu.
Bir gün evvel kaldığı yerden devam ediyor şarkı..
"İşte o an bir fırtına kopar Sanki o an yer yerinden oynar.." Yani tesadüfe bakın. Bu havaya özel şarkı ısmarlamışız gibi..
Caner önde Ercan'ın yanında oturuyor, "Hıncal Bey bu şarkının hikayesini hatırladınız mı" dedi..
Erol o unutulmaz konserinde anlatmıştı geçen hafta. Caner'le izlemiştik.
Erol'un hayatında iki ölümsüz vardır.
İstanbul Lisesi'nden arkadaşı Melih Kibar ve söz yazarı Çiğdem Talu..
Melih, Londra'ya gitmiş.. Otelde bir gece yarısı, şimşekler, gök gürültüleri ortalığı gümbür gümbür yıkarken uyanmış. Uyumak mümkün değil. Salonda bir piyano var. Koşmuş piyanoya.. O anki duygularını notalara dökmüş..
Yanından ayırmadığı kaset teybine de kaydetmiş.
Ertesi gün İstanbul'a dönen bir arkadaşına vermiş kaseti. "Bunu Çiğdem'e ver" demiş..
"Söz yazsın.." Melih işlerini bitirmiş, dönmüş..
Piyanosunun başına oturmuş ki, Çiğdem bir kağıt uzatmış ona "İşte Londra bestenin sözleri" diye..
Sözlere bakar mısınız?.
"İşte o an bir fırtına kopar Sanki o an yer yerinden oynar Hoyrat bir rüzgâr eserken Sallanan gemi misali Sallanır durur içimde dünya" Fırtına, Melih'e o besteyi yaptırıyor ve hiç ama hiç bir şeyden haberi olmayan Çiğdem, "İşte o an bir fırtına kopar" diye söz yazıyor, melodiyi dinleyince..
Bu neyin kudretidir, dostlar?.
İlhamın, sanatın mı, yoksa "Aşk"ın mı?.
..Ve İstanbul'da fırtına koparken, müzik setimde o an, tam da o satırların dönmesi, nedir?.