Valla arka arkaya gelen ve gece yarılarını geçe saat 1'lerde biten konser ve tiyatro gecelerinden sonra, erkenden kalkıp gazeteye gelerek yazılarını yazmak, 80'lik Hıncal'a ağır geldi.. Öyle olunca, hafta sonunu fazlasıyla evde geçirmem icap etti..
Evde olunca ne yapar insan!.
Hiç izlemediğim televizyonlara baktım.
Genelde, ayrı yazacağım TRT2'de çok güzel şeyler izledim..
Öbür kanalları da dolaştım.
Onlardan da söz edeceğim.
Bugün, bana insan olarak çok dokunan bir "Ayıplı" yarışma var, ondan söz edeceğim..
Kanal D'de "Benimle söyle" diye ilginç formatlı bir şarkı yarışması var.
Yarışmacı sahnede, karşısında 100 kabin var. 100 jüri üyesi, kabinlerde Yarışmacı başlıyor. Beğenen ayağa kalkıp sarı ışık yakıyor ve şarkıyı onunla söylemeye başlıyor.
Sonunda kaç kişiyi ayağa kaldırıp eşlik ettirirsen o kadar puan alıyorsun.
Sonradan anladım ki, en çok puan alan finale gidiyor. İkinci ve üçüncü arasında playoff yapılıyor..
Açtığımda ben, final yolunda üç yarışmacı vardı. 86, 82 ve 81 puanlı.
Gelenler içinde pek göze çarpan yoktu. Dinlemedim bile.. Başım gazeteme eğikken, bir Uzun Hava sesiyle fırladım.. "Bu nedir, yahu?." Basma gibi bir ucuz gömlek.. Bir ucuz pantalon.. Bir Anadolu kırsal çocuğu görünümünde bir delikanlı..
O enfes uzun havayı da bir türküye bağladı ki.. Yani bu kadar olur..
Ayağa kalkanların sayısı 80!.
Yani 1 kişi daha kalksa,final şansı olacak. Yok!.
Sunucu, jüri diye oturan 100 kişi arasında dolaşıp konuşuyor.
Beyaz elbiseli, kısa saçlı bir genç kadına gitti. "Niye oy vermedin" diye..
Kadın, aslında kalkabilirmiş de "86, 82 ve 81" puanlıları işaret etti..
"Onlara haksızlık etmemek için kalkmadım.." İtirafa bakar mısınız?.
Anadolu delikanlısı, hak etmiş ama, kadının gönlü öteki üçlüde.
Onları tehlikeye atmamak için kalkmamış.. Ötekileri, yarışmanın sonunda tanıdım. 86'nın şarkısını tekrar yayınladılar.
"Memleketim" diye herkesin ezber bilip rahat eşlik edeceği bir şarkı seçmiş. Akıllı delikanlı. Sesi de kontrtenor sanki. İlginç.. Ben olsam ben de kalkardım. Ama öbürleri, biri smokinli bir genç bir My Way söyledi ki, Frank Sinatra yolunu şaşırır.
Öteki bir gurup.. "Ya sabır" diye, insana sahiden "Ya sabır" çektiren bir pop..
Bunların hakkı için, köy çocuğuna oy vermemiş beyazlı hanım, anlayın.
Polatlılı genç adam "Onlar okumuş, saygı duyarım. Ama ben müziği, köy düğünlerinde davul zurna çalarak öğrendim" dedi..
"Okumamış, köy çocuğuyum diye oy vermediniz" dedi, anlayana..
Nasıl haklıydı.
Play off sırasında Sinatra ile pop gurubu tekrar yarışırken, Beyazlı Hanımın smokinli için nasıl ayağa fırlayıp, bir de alkışladığını gördüm..
Smokinli kazansın diye o muhteşem uzun havayı okuyan köy çocuğu için ayağa kalkmayan beyazlı, bu satırları okurken, umarım inciniyor, umarım sayesinde elenen o kırsal adamının, onu dinlerken çektiği acının onda birini bu satırları okurken acı çekiyordur.
Tanımıyorum. Adını öğrenme gereği de duymadım.
Ama acıtmak istedim. Bu yazının amacı odur!.
O genç adamın acısı hafiflemez ama, onunki de acımalı!.