Bugün Galatasaray yazısı bekliyor, özellikle Galatasaraylı dostlar..
Ama içimden gelmiyor..
Konya maçını izlerken artık Galatasaraylı olmadığımı hissettim. En azından Fatih Terim başında oldukça Galatasaray kazansın istemiyorum.
Serdar Aziz gibi çok değerli milli futbolcuyu "Çalışma kültürümüz uymuyor" diye hem de ezeli rakibe gönderen Fatih Terim, arka arkaya iki hafta kendisine alenen, resmen kafa tutan Belhanda'ya artık aklımın almadığı şekilde kul köle olunca, bütün takımı Belhanda'ya göre kurup, o Ruhsuz Yabancılar Lejyonu ile sahaya çıkınca benim için bitti.
Hem Fatih, hem de o başında oldukça Galatasaray bitti bende.
Zerre heyecan duymuyor, keyif almıyorum.
Bir yanda anti futbol kafası ile Fener'e ihanet eden Aykut.. Öte yanda en başta kendisine, o muhteşem "Fatih" adına ihanet eden Terim..
Ortada ilk şutu tam 61'inci dakikada atılan bir rezil, bir spora ihanet, bir utanç maçı..
Bir Galatasaray düşünün ki, rakip kalede ben de durabilirdim. Çünkü 98 dakika oynanan maçta Terimspor'un o ruhsuzlar lejyonunun kaleyi bulan tek şutu yok.
Galatasaray tarihinde bir ilk.. Ama kapkara bir ilk.
Bulun bakalım, yüz yıllık tarihte Galatasaray'ın isabetli tek şut atamadığı maç?. Belhandaspor bunu başardı işte, Fatih Terim'in keçi inadı ve Türk futbolcu nefreti yüzünden.
Bu Terimspor artık seyretmeye de değmez, yazmaya da..
Tribündeki "Paralı" askerler alkışlıyor ya yeter alayına..