"Hatırladınız mı" lafım, yaşı bana yakın olanlara.. 70'li yıllarda, siyah beyaz tek kanal televizyonu bilenlere.. O günün adeta olmayan imkanları içinde harika işler yaparlardı, TRT'ciler.. Ben de hemen hepsi arkadaşım bu yapımcıları yakından izler ve Cumhuriyet'teki sayfamda yazardım..
Yılkı Atı, Abbas Sayar'ın ayni adlı romanından Ünal Küpeli ve Hüseyin Karakaş'ın çektiği diziydi.. Ne heyecanlı anlatmışlardı bana Yılkı Atı'nı..
Orta Anadolu'da çiftlik sahipleri, beslenmesi çok güç atlarını kıra bırakırlarmış kışa girerken, masraf olmasın diye.. Yaz başlarken de, genç olanları yeniden yakalar çiftliğe getirirlermiş.. Yaşlılar artık o alanda hür, bağımsız giderlermiş..
Yılkı Atı derlermiş kırda sürüler halinde koşan o özgür atlara..
Hüseyin kamerası ile haftalarca Orta Anadolu platolarında o Yılkı Atı sürülerinin peşinde dolaşmış, çektiklerini montajlamadan izletmişti bana..
Enfes bir dizi çıkarmışlardı, Ünal'la..
Karakaş aslında TRT Televizyonu'nun tarihe geçen adamlarındandı.
Kartallar Yüksek Uçar, o zamanlar en güzel yabancı dizilerle sokakları boşaltan TRT'nin, o devlere rakip çektiği yerli diziydi.
Senaryosu Attila İlhan gibi bir ustanın elinden çıkmış, Hüseyin Karakaş da muhteşem çekmişti.
Kentli Ağa Sadri Alışık ve kasabalı Hanım Ağa, Selda Alkor'un savaşı, o yılların ekonomik yapısının da yansımasıydı. Resmen sokak boşaltırdı.
Boğaziçi Köprüsü'ne bakan bu efsane Kara Yolları Genel Müdürlüğü binası, İstanbul'un ilk gökdeleni olarak simge yapıydı. Karakaş o binayı, bugünleri görmüş gibi, kent zenginliğinin göstergesi seçip Holding Merkezi yapmıştı., Bugün Zorlu'yu boykot edişimin baş sebebidir. Artık nasıl becerdilerse, bu İstanbul simgesi, gerçek bir SİT, Cumhuriyet yapısını istimlak edip, yıktırmaları ve yerine bugünkü ucubeyi dikenlerin yerine adım atmıyorum.
Atmam da..
Lafı uzattım.
O harika yapımcı ve yönetmen, Hüseyin Karakaş'ı da kaybettik, geçen hafta..
Dostlar ve dostları sağ olsun!.