Öyle tatlı geçti ki İzmir, anlata anlata bitiremedim. Yazacak çok şey var ama, artık yeter.. Minik minik notlar ve teşekkürlerle bitirelim, artık..

*** Önce yeni yerler..
Bu ülkede "İtalyan" deyince Enzo derim.. Cento Per Cento'yu İstanbul'da bir numara yapan şefti. Sonra bir Çerkes kızı aldı.
Antalya'ya gitti. Kayboldu.
Geçen yaz Alaçatı'da Angie'yi açtılar. Gittik..
Yazdım, harikaydı..
Urla'da kışlıkları açılmış.
Gene ailecek (İzmirli dostlar, Ünallar, Muzafferler ve Erdoğan da aile oldu artık) gittik. Dünya şirini bir yer yapmışlar..
Urla/ İzmir 20-25 dakika..
Tavsiye ederim.. *** Muzo'nun yardımcısı Seda, bizi Alsancak'ta bir yere götürdü.
Balmumcu. Küçük..
Dört masa falan var içerde.
Kaldırımda da üç dört.
Ama kış, onları saymayın.
Ahmet Güzelyağdöken sahibi.. Ve de şefi.
Mutfakta.. Her gün canının istediği yemekleri yapıyor, tabldot gibi.
Menü falan yok. Ahmet Şef ne yaptıysa, tezgâhta bakıyor, seçiyorsunuz.
1388 sokak No 5.. Yani bir defa deneyin.. *** Gazi Mustafa Kemal sergisi için Folkart'a gittiğimiz gün, hemen kulenin orda, Emirgan Sütiş şube açmış, Ünal'ın davetlisi bruncha gittik..
Yani ben burnumun dibindeki Emirgan Sütiş'i bilmem.. Bu Buca'daki şube harika.. Hem mutfağı, hem servisiyle harika..
Artık İzmir'de bir Emirgan brunchı listemdedir.
Asıl listemde olan kahvaltı yeri Sakıp Ağa ama, o çok uzak, ne yazık.. Bir defa Foça'ya giderken durakladık. Aklımda hep ama.. *** Cenap grip olmuş. Evinde yatıyor.
Miko'ya gidemedik bu yüzden. Ama eşi, sevgili Elçin benim İzmir vazgeçilmezlerimden Kordon/ Sunset'te yalnız bırakmadı bizi. Hasret giderdik. *** Manisa'da Ayn-i Ali'yi yazdım. Ordan çıkıp gene Manisa unutulmazlarından Ali Baba'ya gittik. Sanayideki Kâğıt Köftecimiz. Ali ve Onur Sözen kardeşler.
Ama ben mi yanlış hatırlıyorum. O benim nerdeyse 20 yıldır unutamadığım lezzet yağlı kâğıda sarılmış köftelerin fırında, domates ve bibere karışarak pişmesiyle oluyordu, sanki.
Bu defa ızgara köfteyi tabak yerine masaya kâğıt koyup, içinde servis ediyorlar.
Ambiyans iyi ama o köfteler her yerde, Sözen kardeşler. *** ..Ve teşekkürlerim.. Ünal'a tabii.. O muhteşem sergi ve harika brunch için..
Erdoğan'a Rustavi organizasyonuna katkıları için.. ve Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu'na.. Rustavi'de bizim kalabalık ekibi olduğu gibi yanına protokola aldığı ve salı sabahı veda kahvaltımıza otele kadar gelerek katıldığı için. Bunları yapanın siyaseti bırakmış bir insan olması daha önemli tabii..
İzmir'i evim yapan yerdir, Kaya Termal.. Burhanettin Kaya, eşi Mahmure ve oğullar Burak ve Doruk ailem gibidirler, on yıldan fazladır.. Ama Genel Müdür Muzaffer, inanın Ağbim Öcal'dan farksızdır İzmir'de..
Otelde her şey gene fevkaladeydi.
Kahvaltılarımız.. Saat 5 çaylarımız.. Maç izlemelerimiz..
Ve tabii, yengem Özay'a son ama listede son olmayan teşekkürüm.. İki maçı da onlarda izledik, cümbür cemaat.. Özay'ın düzenini darmadağın ederek..
Aile ve candan dostlar..
İnsanın gerçek zenginliği budur işte, benim canım okurlarım!..
Var mı benden zengini!.