Yaşlı adam bahçesinde domates yetiştirmek istiyordu. Ama iş onun için çok ağırdı. Yardım edecek tek insan oğlu Temel'di ama o da hapishanedeydi.
Yaşlı adam oğluna bir mektup yazdı..
"Temel, oğlum.. Görünüşe göre bu yıl domates yiyemeyeceğim. Bahçeyi kazmak için artık çok yaşlıyım.. Keşke buralarda olsaydın da bu işi sen yapsaydın.."
Bir hafta sonra, hapishaneden cevap geldi..
"Babacığım, orda olup yardım edemediğim için ne kadar üzüldüm bilemezsin. Ama sakın olasın o bahçemizi kazma. Ben öldürdüklerimin hepsini o bahçeye gömdüm, bilesin.."
İki gün geçmeden jandarmalar köy evini bastılar. Bahçede kazılmadık santim bırakmadılar. Hiçbir şey bulamadılar. Komutan ihtiyardan özür diledi ve gittiler.
Ertesi gün ihtiyar bir mektup daha aldı..
"Babacığım,
Şimdi bahçene çık istediğin domatesleri, kalan yerlere de başka istediklerin varsa onları ek. Bu koşullar altında sana yardım etmemin en iyi yolu buydu. Ellerinden öperim.
Temel."